Τυφλοί, σκιέρ και λάτρεις των ταξιδιών: Γνωρίστε τον Κρίστιαν

Τυφλοί, σκιέρ και λάτρεις των ταξιδιών: Γνωρίστε τον Κρίστιαν γράφτηκε από Στέφαν Σλόθουους.

Τυφλός σκιέρ σε πλήρη ταχύτητα

- «Είναι σαν να στέκεστε στην κορυφή ενός λόφου μια πολύ ομιχλώδη μέρα. Στη συνέχεια κρατάτε για το αριστερό σας μάτι, παίρνετε το χαρτόνι από μια χαρτοπετσέτα μπροστά από το δεξί σας μάτι, το γυρίζετε ελαφρώς προς τα δεξιά και κοιτάτε προς το τέλος. Είναι λίγο πολύ έτσι ».

Έτσι, ο Kristian Schou Hedegaard περιγράφει την αφετηρία του όταν κατεβαίνει με πτήση στην πίστα με σκι με μεγάλη ταχύτητα.

Ο Κρίστιαν είναι μέρος του Παραολυμπιακή Skiteam Δανία ως άτομα με προβλήματα όρασης. Είναι τυφλός στο αριστερό του μάτι και έχει 10% όραση στο δεξί του. Ωστόσο, είναι πολύ περισσότερο από αυτό. Είναι παντρεμένος και πατέρας ενός μικρού κοριτσιού και ενός μικρού αγοριού. Είναι ελεύθερος επαγγελματίας και επιχειρηματίας με το έργο Μετακόμισε Γιουνάιτεντ, όπου προσπαθεί να διευκολύνει την άσκηση για τυφλούς και άτομα με μειωμένη όραση. Και τότε είναι χαρούμενος που ταξιδεύει.

Εδώ είναι η ιστορία του να ταξιδεύει παρά την αναπηρία.

Ανταλλαγή και παραγκούπολη στην Καλκούτα

Βρισκόμαστε στο έτος 2011 και ο Kristian έχει την ευκαιρία να κάνει ένα εξάμηνο ως φοιτητής ανταλλαγής στο μεταπτυχιακό του.

- «Όλοι πήγαν στο ΗΠΑ κατά την ανταλλαγή. Θα προτιμούσα να κάνω κάτι ακραίο και ως εκ τούτου προσπάθησα Ινδία, όπου ήμουν μισό χρόνο στην Καλκούτα. Δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής προορισμός. Veryταν πολύ φτωχογειτονιά και εξαιρετικά φτωχό. Μια τεράστια πόλη με επίσημα 16-20 εκατομμύρια κατοίκους. Ανεπίσημα, όμως, ήταν κοντά στα 30 εκατομμύρια, καθώς δεν έχουν καθόλου αριθμούς στις παραγκουπόλεις ».

Wasταν μια συναρπαστική και πολύ εκπαιδευτική διαμονή στην Καλκούτα, όπου οι ντόπιοι καλωσόρισαν αυτόν και τους συμφοιτητές του για ανταλλαγή. Ένιωθαν πάντα πολύ ευπρόσδεκτοι - ακόμα και όταν ταξίδευαν σε όλη τη χώρα μετά το εξάμηνο. Μισό χρόνο μετά την επιστροφή στο σπίτι Δανία αν η σύζυγος και η φίλη του Κρίστιαν συλλέγουν δεδομένα για την ιατρική του μελέτη στο Etiopien.

- «Είχαμε μια πραγματικά καλή εμπειρία στην Ινδία. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν δίστασα να ταξιδέψω με τη γυναίκα μου στην Αιθιοπία για να έχω ακόμα περισσότερες εμπειρίες ».

Ένα βρώμικο μπιφτέκι στην Αιθιοπία

Alsoταν επίσης ένα συναρπαστικό ταξίδι EtiopienΤο Δυστυχώς, η διαμονή τελείωσε τραγικά με ένα κακό μπέργκερ λίγες μέρες πριν το αεροπλάνο τους φέρει πίσω στη Δανία.

- «Αφού έφαγα ένα κακό μπιφτέκι, αρρώστησα με έμετο και διάρροια, αλλά στην πραγματικότητα έγινα ξανά καλά λίγο μετά. Στη συνέχεια, περνούν μερικές μέρες και εκεί αρχίζω να εμφανίζω γκρίζες κηλίδες στα μάτια μου ».

Το πρωί μετά την επιστροφή του στη Δανία, ο Κρίστιαν πήγε λοιπόν στον οφθαλμίατρο - αλλά χωρίς τις μεγάλες ανησυχίες.

- «Πραγματικά σκέφτηκα ότι έπρεπε να κάνω μερικές σταγόνες στα μάτια και να προχωρήσω γρήγορα στη δουλειά. Στη συνέχεια, ο γιατρός εξετάζει τα μάτια μου, χλωμώνει εντελώς στο πρόσωπο, με σφίγγει στον ώμο και μου λέει: "Καλή τύχη - θα πρέπει να σε νοσηλεύσουμε επειγόντως".

Τους επόμενους δύο μήνες, ο Κρίστιαν έγινε σχεδόν τυφλός. Έχασε το 90% της όρασης και της λειτουργίας των νεφρών του λόγω ασθένειας που προκλήθηκε από βακτήριο στο μπιφτέκι του. Μετά από μια μακρά πορεία φαρμάκων, αιμοκάθαρσης και μεταμόσχευσης νεφρού, η ασθένεια τέθηκε σε αναμονή.

- «aταν πολύ κόλαση. Η οικογένειά μου ήταν νευρική για το αν θα έβγαινα ζωντανός από εκεί. Στην πραγματικότητα απλώς έλεγα ψέματα και αναρωτιόμουν αν θα ξαναγυρίσω την όρασή μου ».

Γελοία πολιτική αεροδρομίου και αμερικανική σούπερ εξυπηρέτηση για σχεδόν τυφλούς

Ο Kristian ολοκλήρωσε τη διατριβή του μετά την πορεία της νόσου και πήρε δουλειά. Ούτε είχε χάσει την επιθυμία να ταξιδέψει. Προηγουμένως, προσελκύονταν από σχετικά ανορθόδοξους προορισμούς στο Ασία og Afrika, αλλά τώρα η κατάστασή του ήταν διαφορετική με το περιορισμένο όραμά του.

Μετά το ατύχημά του, ο Κρίστιαν έχει ταξιδέψει πολύ Ευρώπη, Γροιλανδία, Thailand og ΗΠΑ, αλλά συχνά αναγκάστηκε να ακυρώσει τα προγραμματισμένα ταξίδια λόγω ασθένειας που του προκάλεσε η φαρμακευτική αγωγή για τα νεφρά. Εξαρτάται επίσης από τη βοήθεια άλλων σε συγκεκριμένες καταστάσεις στα ταξίδια του.

- «Όταν πρέπει να πετάξω, τηλεφωνώ στο αεροδρόμιο για να κλείσω έναν σύντροφο. Στη συνέχεια, διαθέτουν αναπηρικό αμαξίδιο επειδή είμαι τυφλός. Είναι λίγο γελοίο, γιατί δεν υπάρχει τίποτα κακό με τον κινητήρα. Δεν βλέπω πολύ καλά, αλλά μπορώ εύκολα να περπατήσω. Είναι προφανώς μια πολιτική ότι πρέπει να έχετε αναπηρικό καροτσάκι εάν χρειάζεστε σύντροφο. Συχνά καταλήγει ότι το άτομο περπατά δίπλα μου με το αναπηρικό καροτσάκι.»"

Ο Κρίστιαν ζει με αυτό, όμως, και σίγουρα δεν πτοείται από τα ταξίδια. Δεν έχει αντιμετωπίσει προβλήματα στα ταξίδια του που δεν μπορούσαν να επιλυθούν γρήγορα. Αντιθέτως. Οι άνθρωποι είναι γενικά εξαιρετικά εξυπηρετικοί όταν τον βλέπουν να περπατά με το μπαστούνι του.

- «Στις ΗΠΑ, το φτάνουν στα άκρα. Κάποτε ο φίλος μου και εγώ πήγαμε σπίτι από το αεροδρόμιο JFK Νέα Υόρκη, και υπάρχουν ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι. Οι άνθρωποι γύρω μας μιλάνε για να στέκονται στην ουρά για ώρες. Ξαφνικά, ένας υπάλληλος με βλέπει με το μπαστούνι μου και μας ζητά να έρθουμε μαζί του. Στη συνέχεια, μας καθοδηγεί σε όλη την ουρά και φωνάζει δυνατά: "Προσοχή, ένας τυφλός έρχεται!". Είμαστε και οι δύο σχετικά ταπεινοί, οπότε ήταν ωραίο να βρισκόμαστε μπροστά στην ουρά, αλλά και να συνορεύουμε με το αμήχανο ».

- «Μια άλλη φορά στο Rockefeller Center έπρεπε να περάσουμε από την« ασφάλεια ». Η τσάντα μου αναβοσβήνει και χτυπάει, τα κόκκινα φώτα αναβοσβήνουν και όλα αυτά. Νομίζω ω όχι. Στη συνέχεια φωνάζει πίσω από την οθόνη: «Δεν πειράζει, είναι ανάπηρος!». Έτσι, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ένα διασκεδαστικό μέρος για να ταξιδέψετε ».

Βρείτε φθηνές πτήσεις για Ινδία εδώ

Η ζωή ως τυφλή: Ξεχάστε δεν μπορώ να δω

Ένα από τα μεγάλα πάθη του Κρίστιαν είναι αυτό χιονοδρόμια, το οποίο καλλιέργησε από την ηλικία των τριών ετών. Alsoταν επίσης ένα από τα πρώτα πράγματα που αναρωτήθηκε μετά το ατύχημά του. αν θα μπορούσε ποτέ ξανά να κάνει σκι. Στην πραγματικότητα το είχε παρατήσει, αλλά τότε προέκυψε μια ευκαιρία.

- «Συνάντησα ένα βίντεο από τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Σότσι στο Ρωσία, όπου οι τελείως τυφλοί σκιέρ στέκονται στα 130 χιλιόμετρα την ώρα. Νόμιζα ότι ήταν τρελό, αλλά και πολύ ωραίο. Θα μπορούσα λοιπόν να το κάνω κι εγώ ».

Επομένως πήρε την κατάσταση στα χέρια του και κατέληξε να έρθει σε επαφή με τον εθνικό προπονητή της εθνικής ομάδας Παραολυμπιακών Αγώνων. Η πρώτη φορά που έβαλε τα σκι του μετά το ατύχημα, ήταν λίγο οριακή.

- «Το πρώτο ταξίδι ήταν αρκετά άβολο. Περπατούσα με έναν εκπαιδευτή σκι με δύο ξύλινους στύλους ανάμεσά μας κάτω από κάθε βραχίονα και στη συνέχεια οδηγήσαμε το άροτρο. Ξεκινήσαμε πάλι από την αρχή. Ωστόσο, συνήθισα να οδηγώ ξανά γρήγορα σχετικά γρήγορα ».

Ο Κρίστιαν τρέχει τόσο το γιγάντιο σλάλομ όσο και το σλάλομ, όπου πρέπει να τρέξει γύρω από τις πύλες. Έχει έναν οδηγό μπροστά του με ένα κίτρινο γιλέκο που του λέει μέσω ραδιοφώνου πότε να γυρίσει στην επόμενη στροφή και να ισιώσει. Είναι μια τεχνική πειθαρχία και επομένως η συνεργασία μεταξύ αυτού και του οδηγού είναι υψίστης σημασίας.

- «Δεν φοβάμαι να πέσω, γιατί μερικές φορές πρέπει να τρακάρεις. Διαφορετικά δεν έχετε πιέσει αρκετά τον εαυτό σας και στη συνέχεια πρέπει απλά να σηκωθείτε ξανά. Αυτός είναι επίσης ο λόγος που είναι τόσο ωραίο να κάνετε σκι. Όταν διεξάγουμε αγώνες, υπάρχει αθλητισμός. Τότε ξεχνάω ότι δεν βλέπω ».

Φιλοδοξία είναι να συνεχίσουμε τον αγώνα και στη συνέχεια να ακολουθήσουμε Ολυμπιακούς Αγώνες Πεκίνο το 2022, που λάμπει στον ορίζοντα. Ο ρεαλιστικός στόχος είναι η συμμετοχή - αλλά το όνειρο είναι μια εξέδρα.