Κιργιστάν: Μια ταξιδιωτική ιστορία για αετούς, νομάδες και Issyk Kul

Κιργιστάν: Μια ταξιδιωτική ιστορία για αετούς, νομάδες και Ο Issyk Kul είναι γραμμένος από Τζέικομπ Γκάουλαντ Jørgensen

Το κοπάδι ταξιδεύει στο Κιργιζιστάν

Περιμένω τον ανελκυστήρα μου στο αεροδρόμιο Kastrup. Είμαι κουρασμένος. Και χαρουμενοσ. Είχα πολύ καιρό να γελάσω τόσο πολύ. Και βίωσε τόσα πολλά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Μόλις προσγειώθηκα μετά από ένα πολυτάραχο ταξίδι στο Κεντρική Ασία, μια περιοχή που κοιτάζω εδώ και αρκετά χρόνια. Wasμουν εκεί με ένα σωρό καλούς ανθρώπους - ένα μείγμα οικείων και νέων προσώπων - και έπαιξε.

Τώρα που έχετε συνηθίσει να ταξιδεύετε μόνοι σας, είναι σαν μια μικρή νίκη να ξεκινήσετε ένα ταξίδι με άτομα που δεν γνωρίζετε, αλλά όλες οι προκαταλήψεις ντράπηκαν, και ποτέ δεν είχα βγάλει τόσο πολύ από αυτό το ταξίδι με το παραπάτημα γύρω από τον εαυτό σου.

Wasταν απλά γεμάτο με αστεία ζώα, εκπληκτικά φυτά και χαμογελαστούς ανθρώπους με μάλλινες ρόμπες.

Μπισκέκ - φανταχτερά εστιατόρια και παρατεταμένες πορείες

Γνωρίζετε πολύ καλά ότι βρίσκεστε καθ' οδόν για το Λανγκμπορτιστάν όταν υπάρχουν πολλές σελίδες στον οδηγό σχετικά με το πού βρίσκεται η χώρα. Και πώς λέγεται πραγματικά. Και πόσο λίγοι μπορούν να το επισημάνουν σε χάρτη. Το επίσημο δανικό όνομα για το Langbortistan είναι Κιργιζιστάν και ο εύκολος τρόπος να θυμάστε πού βρίσκεται σε σχέση με τις άλλες χώρες Stan είναι ότι Το Κιργιστάν βρίσκεται ακριβώς δυτικά της Κίνας. Κι-Κι.

Πετάξαμε μέσω της τρελής για το Παγκόσμιο Κύπελλο Μόσχας στην πρωτεύουσα του Κιργιστάν, το Μπισκέκ, με την Aeroflot, που ήταν μια ωραία εμπειρία. Υπήρχε κατσίκα στο αεροδρόμιο, αλλά δεν υπήρχε τίποτα κακό με την Aeroflot.

Έχω ακούσει ταξιδεύοντας να αναφέρουν το Μπισκέκ ως «την πιο βαρετή πόλη στον κόσμο», αλλά τώρα που το επίπεδο των προσδοκιών αναπροσαρμόστηκε, ήταν σαφώς μια θετική έκπληξη. Υπήρχε το ένα φανταχτερό, άνετο και πραγματικά φθηνό εστιατόριο μετά το άλλο, π.χ. Arzu. Και ταδαααα? θα μπορούσατε εύκολα να πάρετε άλλα εκτός από αρνί! Υπήρχε «σοβιετική νοσταλγία» με τη μορφή αγαλμάτων και πορείες μπροστά από το κοινοβούλιο, και στη συνέχεια το Μπισκέκ - όπως το αναφέραμε με αγάπη - είναι μια μάλλον πράσινη πόλη με θέα στα χιονισμένα βουνά.

Δεν υπήρχε κανείς που να ήθελε κάτι άλλο παρά να μας χαμογελάσει και να μας βοηθήσει. Or αγνοήστε μας, όπως συνηθιζόταν συχνά στην Ανατολή τις παλιές καλές εποχές πριν σκουριάσει το Σιδερένιο Παραπέτασμα. Χωρίς χούμπερ, χωρίς γκάνγκστερ. Μείναμε σε ένα ολοκαίνουργιο ξενοδοχείο με το πιο εξυπηρετικό προσωπικό που γνώρισα τον τελευταίο καιρό και πήγαμε και γύρισα στην πόλη.

Η κλιματική αλλαγή έχει έρθει και στο Κιργιζιστάν, το οποίο έχει ήδη έντονο εσωτερικό κλίμα, οπότε η θερμοκρασία έφτασε τους 37 βαθμούς μια από τις πρώτες ημέρες, οπότε ήταν επίσης ωραίο να μπαίνουμε σε μερικά μουσεία. Και τότε υπήρχαν απόλυτα κατάλληλες θερμοκρασίες το βράδυ όπου κάποιος μπορούσε να απολαύσει τις τοπικές σπεσιαλιτέ στο ύπαιθρο.

Homestay στο Κιργιζιστάν: Η μαμά είναι εδώ!

Οδηγήσαμε από ύψος 800 μέτρων πάνω havet, όπου βρίσκεται το Μπισκέκ, προς τα πάνω και προς τα έξω. Τώρα δεν υπάρχει μεγάλη πόλη πάνω από το Μπισκέκ, οπότε η πόλη έσβησε γρήγορα και μετά από λίγες ώρες φτάσαμε σε ένα άθλιο χωριό. Είχε βρέξει επίσης, κάτι που δεν είναι φυσιολογικό και έπρεπε να συγκεντρωθείς για να μην πιτσιλίσεις σε ένα από τα μικρά χαντάκια με το νερό του βουνού που έτρεχε μέσα στους κήπους.

Πηγαίναμε σε μια «οικογενειακή κατοικία», η οποία πρέπει να εκληφθεί κυριολεκτικά: Θα μέναμε στο σπίτι με μια Κιργιζική οικογένεια. Ωστόσο, ήταν πλήρως οργανωμένο και ο χώρος ήταν μέρος του εθνικού τουριστικού συλλόγου, "Kyrgyz Community Based Tourism Association", οπότε υπήρχαν έως και πολλά σπίτια στο οικόπεδο και ήμασταν προσωπικά ευπρόσδεκτοι και φιλοξενημένοι.

Ένα ζευγάρι από την ομάδα πήρε το νυφικό δωμάτιο, όπου το εντελώς νεόνυμφο ζευγάρι της οικογένειας πετάχτηκε έξω και οι καλεσμένοι μπήκαν. Πήρα το δωμάτιο με χαλιά όπου υπήρχαν κουβέρτες παντού και ένα καλό κρεβάτι για ύπνο με μια ζωγραφιά της οικογένειας στον τοίχο. Το στυλ της ζωγραφικής μπορεί να περιγραφεί καλύτερα ως "αφελές-σοβιετικό". Τουλάχιστον αρκετά μοναδικό.

Μιλώντας για μοναδικά, συναντήσαμε ένα τραπέζι που δεν έχω δει ποτέ ίσια. Η μαμά στάθηκε χαμογελαστή, τα χρυσά δόντια της ακτινοβολούσαν και η νέα νύφη φαινόταν περήφανη καθώς μας έδειχναν μια κορνουκιά από ένα μακρύ τραπέζι, όπου δεν υπήρχε σχεδόν χώρος για μαχαιροπίρουνα για όλα τα τοπικά εδέσματα.

Και έτσι. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ υπήρχαν γλυκά, και γρήγορα έγινε μια χαρούμενη συζήτηση όταν έπρεπε να δοκιμάσουμε κάτι νέο από το τραπέζι, γιατί υπήρχαν γεύσεις που δεν είχαμε δοκιμάσει απλώς πριν. Ευτυχώς, υπήρχαν επίσης τόνοι ξηρών καρπών και αποξηραμένων φρούτων. Και πήραμε διάφορα καλά πιάτα με κρέας και ρύζι και τα χύθηκαν, έτσι μου ήρθαν αναμνήσεις από τις δικές μου γιαγιάδες που δεν έπαιρναν απλώς ένα «όχι ευχαριστώ, χορτάσα» για καλά αγαθά.

Ο Άγιος Βασίλης ταξιδεύει στο Κιργιζιστάν - προφανώς!

Πήγα στο κρεβάτι και ονειρεύτηκα χαριτωμένα πράγματα, παράλογους πίνακες και Άγιο Βασίλη… Το τελευταίο θα μπορούσε ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι υπήρχε ένα αρκετά πιστό αντίγραφο του έλκηθρου του γενειοφόρου στον κήπο κάτω από ένα δέντρο, ως ένα είδος εξωτερικού χώρου. άνετο στάβλο. Δύσκολα θα είχε ενταχθεί στο «Μείνετε καλύτερα», αλλά ήταν μια χαρά.

Όλη η οικογένεια είχε μετακομίσει σε μια γιγάντια, παραδοσιακή μάλλινη σκηνή, μία yurt, η οποία είναι διακοσμημένη και κατασκευασμένη αρκετά παραδοσιακά στη νομαδική χώρα, και εδώ κοιμήθηκαν.

Πήγαμε μια βόλτα στο χωριό όπου ήμασταν τουλάχιστον το ίδιο τουριστικό αξιοθέατο με εμάς και οι κάμερες χτυπούσαν χαρούμενα. Wereμασταν επίσης σε μια εθελοντική βόλτα με τα πιο θαμπά γρύλια που έχω δει. "Τελευταίο βήμα πριν από το εργοστάσιο σαπουνιών" το άλογό μου μετονομάστηκε, αλλά ήταν μια ωραία βόλτα ούτως ή άλλως. Ωστόσο, ο κρίκετ δεν έπρεπε να σταματήσει στη μέση ενός μικρού ποταμού, αλλά φτάσαμε. Και νιώσαμε λίγο περισσότερο Κιργιζιά μετά από εκείνη την ημέρα.

Issyk Kul - με τον Don Dario στην παραλία

Issyk Kul σημαίνει «Η πάντα ζεστή λίμνη», και είναι η 2η μεγαλύτερη ορεινή λίμνη στον κόσμο μετά τη λίμνη Τιτικάκα. Σε μια περιοχή όπου υπάρχει πραγματικά πολύς δρόμος havet, μια ζεστή λίμνη είναι φυσικά ένα αξιοθέατο, και γύρω από τη λίμνη υπάρχουν ακόμη και αρκετές καλές αμμώδεις παραλίες.

Μας άρεσαν οι ντόπιοι τουρίστες από το Κιργιζιστάν, το Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν και κάναμε στάσεις pit σε μια αμμώδη παραλία με νεροτσουλήθρες, ξαπλώστρες και χαρούμενη καλοκαιρινή ατμόσφαιρα.

Η λίμνη Το Issyk Kul δεν ήταν πλέον πολύ ζεστό, μάλλον μια ελαφρώς συνηθισμένη θερμοκρασία κολύμβησης στη Δανία, αλλά χρειαζόταν επίσης για να κρυώσει λίγο. Η χαρά της ομάδας ήταν ήδη στα ύψη και ανέβηκε σε αφάνταστα ύψη όταν ο ντόπιος Ντον Ντάριο παρατάχθηκε σε μια γυμνή παραλία με μικρο-ταχύτητα και άρχισε να «λυγίζει» τους μύες στο μαλακό μέρος της πλάτης.

Ο άνθρωπος είναι αστείο ζώο.

Στο κυνήγι με τους χρυσούς αετούς

Ακόμα και πριν ταξιδέψετε στο Κιργιζιστάν, ίσως γνωρίζετε ότι η χώρα είναι παγκοσμίως γνωστή για το παραδοσιακό κυνήγι, χρησιμοποιώντας γεράκια και αετούς για να πιάσουν μικρά θηράματα. Τα πουλιά που μπορούν να δουν στα κέντρα γερακιών στη Δανία είναι συχνά από εδώ, όπου οι χρυσαετοί και οι διάφοροι τύποι γερακιών έχουν άφθονο χώρο στα βουνά. Είναι μια ωραία και παραδοσιακή εκπαίδευση να γίνεται γεράκι και συχνά κληρονομείται από πατέρα σε γιο.

Βιώσαμε από κοντά πώς ένας χρυσός αετός κυνήγησε ένα κουνέλι και όπως είπε ο γεράκος: Όταν ο αετός ανακουφιστεί, το κουνέλι δεν έχει την ευκαιρία.

Τα πουλιά μπορούν να δουν ένα ποντίκι να κινείται σε απόσταση 3 χιλιομέτρων και απλά σπάνε το λαιμό του ζώου όταν προσγειωθούν σε αυτό! Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο τα πουλιά φορούν κουκούλες, γιατί αγχώνονται εύκολα από όλες τις εντυπώσεις που έρχονται όταν έχετε τώρα HD όραση.

Ως εκ τούτου, επιμείναμε επίσης ότι το κυνήγι πρέπει να πραγματοποιηθεί σε ένα έρημο μέρος όπου δεν υπήρχαν πολλοί ούρλιοι τουρίστες, αλλά όπου η φύση μπορούσε να προχωρήσει.

Οι γεράκια πιάνουν αλεπούδες, μικρά ελάφια, μαρμότες, κουνέλια και άλλα καλούδια με τα πουλιά όταν βρίσκονται σε νομάδες καταυλισμούς το καλοκαίρι. Και ναι, φυσικά θα πρέπει να προσπαθήσω να κρατήσω έναν χρυσό αετό. είναι και όμορφο και ημιβαρύ ζώο.

Κανείς δεν ταξιδεύει στο Κιργιζιστάν χωρίς να επισκεφτεί το Song Kul

Συνεχίσαμε σε όλη τη διαδρομή γύρω από το Issyk Kul και κλείσαμε τον κεντρικό δρόμο, γιατί τώρα ανεβαίναμε στα ύψη.

Σε υψόμετρο 3000 μέτρων βρίσκεται η λίμνη Σονγκ Κουλ και οι καλοκαιρινές κατασκηνώσεις των ντόπιων, όπου μετακομίζουν από τον Απρίλιο έως τον Σεπτέμβριο όταν ο καιρός είναι κατάλληλος. Εδώ υπάρχουν σόμπες με πλακάκια στα γιούρτ, επειδή μπορεί εύκολα να πάρει 5-10 βαθμούς το βράδυ, και μετά είναι πολύ ωραίο με ένα κουβά με καυτά κάρβουνα, όταν τώρα είσαι τόσο κρύος όσο εγώ.

Το Song Kul ήταν μακράν το πιο όμορφο μέρος στο ταξίδι, το οποίο δεν λέει πολλά σε μια πολύχρωμη ορεινή χώρα.

Αν ταξιδεύετε στο Κιργιζιστάν, μην εξαπατήσετε τον εαυτό σας για να ζήσετε το εκπληκτικό Song Kul. Ζουμερό πράσινο γρασίδι με άσπρα γιουρτάκια σκορπισμένα σαν σκαμπό φρυδιών στον ορεινό κάμπο. Άλογα που κυκλοφορούσαν ελεύθερα σε μικρές ομάδες, όπως μικρές οικογένειες σε πικνίκ. Άγρια βουνά και η μπλε λίμνη βουνού. Και πάλι εξαιρετικά φιλικοί ντόπιοι που ένιωσαν γρήγορα σαν στο σπίτι τους μαζί μας.

Edelweiss, ω Edelweiss…

Ανεβήκαμε στους βράχους και βρήκαμε αρχαία γλυπτά βράχου. Βάζουμε ηλιοθεραπεία ανάμεσα στα πολλά χιλιάδες λουλούδια του edelweiss που, σαν μικρά θαυμαστά θαύματα, κάνουν τις τελευταίες πινελιές. Και εδώ, βγαίναμε για βόλτα και ήμασταν αρκετά ψηλοί όταν επιστρέψαμε μετά από μερικές ώρες στην όμορφη φύση με ένα όμορφο άλογο που ανήκε τόσο καθαρά εκεί.

Τα πνευμόνια μας έπρεπε να λειτουργήσουν λίγο παραπάνω στα 3000 μέτρα, αλλά τα άλογα το κατάφεραν ως το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο. Και τα μικρά παιδιά που σκοντάφτουν εδώ έμοιαζαν επίσης σαν να είχαν γεννηθεί στο άλογο.

Ένα χαμόγελο από τοίχο σε τοίχο του άλλου κόσμου

Στο γειτονικό στρατόπεδο, διοργανώθηκαν τοπικοί αθλητικοί αγώνες με διελκυστίνδα, ασκήσεις αλόγων και άλλα παραδοσιακά παιχνίδια, οπότε το στρατόπεδό μας πιστεύει επίσης ότι πρέπει να περπατάει στο δρόμο, οπότε διοργανώθηκε ένας αυθόρμητος «ψεύτικος» γάμος, όπου Ο γιος της οικογένειας πήρε την τιμή να παίζει ότι παντρεύτηκε με ένα από τα όμορφα, ξένα κορίτσια. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσες να του χαμογελάσεις ξανά, ακόμα κι αν χρησιμοποιούσες ένα σέικερ, και ήταν αρκετά διασκεδαστικό και αναιδές.

Από την άλλη πλευρά, αποκτήσαμε πολλές γνώσεις σχετικά με τις μάλλον πολύπλοκες και προβληματικές παραδόσεις γύρω από το γάμο, οι οποίες δεν διευκολύνθηκαν από το γεγονός ότι είναι πλέον επίσης φυσιολογικό να χωρίσουμε ξανά.

Αν ταξιδεύετε στο Κιργιζιστάν, μπορεί να διαπιστώσετε ότι η χώρα είναι κυρίως μουσουλμανική, αλλά μόνο ίσως. Δεν φαίνεται ότι η πλειοψηφία ενδιαφέρεται πολύ για αυτό - αυτό έκανε επίσης τον κομμουνισμό τη διαφορά στη μικρή χώρα.

Γνωρίστε τον Arslanbob

Τα Κιργιζικά είναι μια τουρκική γλώσσα που μιλούν άνθρωποι που μοιάζουν περισσότερο με τους μογγολικούς απογόνους του Τζένγκις Χαν. Έτσι είναι όταν έχεις μια χώρα που βρίσκεται στον αρχαίο δρόμο του μεταξιού και περιβάλλεται από έθνη που έχουν κερδίσει με χαρά την πορεία τους προς νέα πλούτη. Και τι γλώσσα, γιατί έχει πετάξει μερικά από τα πιο χαρούμενα ονόματα.

Πηγαίναμε στο Arslanbob, το οποίο δεν ήταν πολύ μακριά από μια πόλη που σχεδόν λεγόταν Jazzketchup. Αυτό είναι όμορφο! Ο Αρσλάν είναι το λιοντάρι και ο Μπομπ μπορεί να σημαίνει τον ταξιδιώτη εξερευνητή. Είμαι οπαδός της Κιργιζίας.

Στο Arslanbob έπρεπε να δούμε τα παγκοσμίου φήμης δάση καρυδιάς, τα οποία έχει μασήσει ακόμη και ο Μέγας Αλέξανδρος. Οδηγήσαμε σε ορεινά τοπία όπου τα όρνια και άλλα μεγάλα πουλιά αιωρούνταν πάνω μας.

Περάσαμε από το Karzarman, το οποίο ήταν μια παράξενη και φιλική μεταλλευτική πόλη, όπου τα ερειπωμένα σοβιετικά κτίρια στέκονταν δίπλα -δίπλα με νέα σπίτια. Και μετά φτάσαμε στον εαυτό μας μπομπέν, το οποίο ήταν πιο χαοτικό από αυτό που είχαμε δοκιμάσει πριν, παρόλο που ήταν ένα περιφερειακό τουριστικό κέντρο.

Τα καρύδια ήταν καλά, και το ψητό πικ -νικ στο δάσος ήταν φανταστικό, αλλά το αποκορύφωμα ήταν η τοπική αγορά του Σαββάτου στον καταρράκτη, όπου είδαμε μερικές εικόνες. Obviouslyμουν προφανώς πολύ αργός σε κάποιο σημείο όσον αφορά την κατανόηση ότι μερικοί ντόπιοι με ήθελαν σε μια χαμογελαστή ομαδική φωτογραφία, οπότε ήρθαν κοντά μου και στη συνέχεια έλαμψαν τα χρυσά δόντια στον ήλιο. Νιώσαμε τόσο ευπρόσδεκτοι.

Τα τοπικά προϊόντα πωλούνταν τόσο στην κατηγορία «όμορφα χειροποίητα προϊόντα» όσο και στην κατηγορία «στάση τώρα, πού είναι το μπισκότο». Υπήρχαν μικρές βόλτες. Υπήρχαν βελάκια με μπαλόνια και κέρδισα μια πλαστική σάλπιγγα. Ο καιρός ήταν υπέροχος, ο αέρας στο βουνό ήταν καθαρός, και υπήρχε θέα στους καταρράκτες και μια περιοχή σκι εκτός πίστας, όπου έπεφταν κάθε χρόνο περιπετειώδεις Αυστριακοί. Το Arslanbob ήταν ζωντανό και ήμασταν μέρος του.

Σε αυτόν τον βαθμό, το Κιργιζιστάν ανταποκρίνεται στην κατηγορία ως παραβλεπόμενη ταξιδιωτική χώρα. Και χαίρομαι που επέλεξα να το ζήσω με άλλους ένδοξους ανθρώπους που αγαπούν τα ταξίδια. Αυτή μάλλον δεν θα είναι η τελευταία φορά που ταξιδεύω στο Κιργιζιστάν!

Πραγματικά καλό ταξίδι όταν ταξιδεύετε στο Κιργιζιστάν!