Επισκέπτης στο Anaconda στις Φιλιππίνες

Επισκέπτης στο Anaconda στις Φιλιππίνες γράφτηκε από Γραμμή Χάνσεν

Η χαοτική άφιξη στις Φιλιππίνες

Το ταξίδι από την Κουάλα Λουμπούρ στο Malaysia στο Πουέρτο Γκαλέρα στο Φιλιππίνες γίνεται ένα από τα ελαφρώς μακριά με πολλές βάρδιες στην πορεία. Δύο τρένα, ένα αεροπλάνο, τρία λεωφορεία, ένα πορθμείο και τέλος τα τελευταία εκατοντάδες μέτρα με φουσκωτό σκάφος έξω στο ιστιοφόρο Anaconda, όπου επρόκειτο να είμαι φιλοξενούμενος, και το οποίο βρίσκεται σε άγκυρα από τη μικρή γοητευτική πόλη Puerto Galera .

Αν και μετά την άφιξη στην πρωτεύουσα Μανίλα είναι λίγο φρυγανισμένο μετά τη νυχτερινή μου πτήση, είναι απλά υπέροχο να καταλήξω σε ένα τέτοιο χάος όπως ήταν κάποτε η Μανίλα. Ένα σπρώξιμο και η βάρκα, ο γάιδαρος και η φασαρία και κόσμος παντού. Η αντίθεση με τους γυαλισμένους ουρανοξύστες, τους επιχειρηματίες με στολή και τα εξορθολογισμένα εμπορικά κέντρα Κουάλα Λουμπούρ είναι εντυπωσιακό.

Καλημέρα, και τότε η μέρα εμφανίζεται να ξεκινά. Το λατρεύω - δηλαδή οι αντιθέσεις. Δεν είναι κατανοητό ως το ένα είναι καλύτερο από το άλλο, αλλά η αντίθεση μεταξύ του πώς λειτουργούν τώρα οι χώρες.

Είναι συναρπαστικό, δελεαστικό και παρέχει αιώνια τροφή για να βιώσετε νέους κόσμους. Ομοίως, αυτό το συναίσθημα του ντάμπινγκ σε ό, τι στους ξένους βλέπει χάος, θόρυβο και αταξία. Όταν αναρρώσετε λίγο, πάρετε μερικές ανάσες και ρίχτηκατε, τότε το χάος με έναν περίεργο τρόπο έχει νόημα. Οργανωμένο χάος.

Η κίνηση είναι τρελή, αλλά λειτουργεί. Με μεγάλη ταχύτητα, όλα με τροχούς στρίβουν ενδιάμεσα σε ελιγμούς που προκαλούν άγχος. Δεν ήταν ποτέ στην Κοπεγχάγη - θα κατέληγε σε μια τεράστια καταστροφή.

Έχουμε ένα κοινό σύνολο κανόνων στο σπίτι και τους τηρούμε περισσότερο ή λιγότερο. Λειτουργεί για εμάς. Εδώ, δεν υπάρχουν κοινοί κανόνες, και οι άνθρωποι προσαρμόζονται σε αυτό, και ως εκ τούτου λειτουργεί. Νομίζω. Or ίσως απλά δεν εξαπάτησα το σύστημα - είναι επίσης πολύ νοητό.

Είναι άγριο που ο κόσμος μπορεί να είναι τόσο διαφορετικός μετά από λίγες μόνο ώρες πτήσης. Ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία για το πού είμαι καλύτερα. Η διάθεση δεν μειώνεται αφού επιβιβάζομαι στο λεωφορείο νούμερο δύο στη Μανίλα, όπου μετά βίας καταφέρνω να ρίξω τις αποσκευές και το σώμα μου στο λεωφορείο με τις μικρές ρόδες.

Και τι με συναντά εκεί στο λεωφορείο στις επτά το πρωί; Οι ήχοι του Michael Learns To Rock ανθίζουν από το σύστημα ημι-καραόκε του λεωφορείου. Παρόλο που λείπω, νιώθω ακόμα σαν στο σπίτι μου. Επειδή μπορώ πραγματικά να τραγουδήσω, χα! Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους επιβάτες του λεωφορείου…

Και όχι, όχι, δεν είναι μόνο μια ευχάριστη ζωντανή μουσική υπόκρουσης. έχει απολυθεί εντελώς σε ένα επίπεδο που θα έκανε το Green Concert στο Valbyparken χλωμό: "Δεν είμαι ηθοποιός, δεν είμαι σταρ και δεν έχω ούτε το δικό μου αυτοκίνητο »..

Οι εκκωφαντικοί τόνοι της μουσικής μου επιτρέπουν να τραγουδάω όσο δυνατά θέλω, χωρίς κανένας σε πραγματική βάση να μπορεί να εκτιμήσει πόσο μακριά από τους τόνους χτύπησα και έτσι να συντονιστώ έξω από το λεωφορείο. Στα τραγούδια των εφήβων ειδώλων μου, βλέπω το πρωί της Μανίλα να πλημμυρίζει από το παράθυρο καθώς το λεωφορείο χαλαρώνει νότια. Ενθουσιασμένος για το πώς θα περάσει η ώρα του επόμενου μήνα όταν φτάσω στο Πουέρτο Γκαλέρα και επιβιβαστώ στην Ανακόντα ως επισκέπτης.

Το περιπλανώμενο πολυεργαλείο

Είμαι έτοιμος για ζωή ως φιλοξενούμενος στο μικρό αγκυροβόλιο στο Πουέρτο Γκαλέρα όταν βλέπω τον Γιαν, ή τον «Καπετάνιο» να έρχεται να πλέει προς το μέρος μου με τη λέμβο. Η γυμνή κοιλιά, τα τατουάζ που καλύπτουν το πάνω μέρος του σώματος, το χρυσό δαχτυλίδι στο αυτί και το κοραλλιογενές κολιέ συμπληρώνουν το βλέμμα του καπετάνιου.

Ο Γιαν πλέει σε όλο τον κόσμο για περισσότερα από 12 χρόνια με το αυτοσχέδιο ιστιοφόρο του 48 ποδιών. Ένα σωστό πλοίο με άφθονο χώρο. Or δηλαδή, ήταν κάποτε εκεί. Όλες οι πιθανές οπές και οι χώροι αέρα έχουν χρησιμοποιηθεί για αποθηκευτικό χώρο.

Αλλά είναι σαφές ότι με ένα σκάφος ως το σπίτι του, όλα τα κενά καλύπτονται καλά. Φανταστείτε ότι το εργαστήριο, η κάβα, η βιβλιοθήκη, η αποθήκη, ο καταψύκτης, το σαλόνι, η κουζίνα, η σοφίτα κ.λπ. πρέπει να τοποθετηθούν σε μια βάρκα. Με τους νέους αποθηκευτικούς χώρους να εμφανίζονται συνεχώς, είμαστε σίγουροι ότι κάπου στην Ανακόντα θα βρούμε έναν ξεχασμένο επισκέπτη.

Ομοίως, πρέπει να υπάρχουν τα πάντα στο σκάφος για κάθε πιθανή κατάσταση εάν κάτι πρέπει να διορθωθεί. Και σχεδόν πάντα πρέπει να είναι εκεί. Τουλάχιστον δεν έχω δει ποτέ τον Jan, όπου δεν είναι μόνο στη διαδικασία να διορθώσει κάτι, και τις περισσότερες φορές να διορθώνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Ναι, αυτό πρέπει να είναι όταν σερβίρεται ηλιοβασιλέματα, αλλά κατά τα άλλα όχι…

Η διόρθωση των πραγμάτων καλύπτει ένα πολύ μεγάλο εύρος στην Anaconda. Μπορεί να είναι οτιδήποτε από την αποσυναρμολόγηση ενός κινητήρα και την επανασυναρμολόγησή του, τη συγκόλληση, το ράψιμο, τη λίπανση και τον καθαρισμό μέχρι την απλή παροχή κάτι που δεν λειτουργεί με ένα κλειδί, το οποίο, ωστόσο, φαίνεται επίσης ότι είναι σχέδιο Α σε σχέση με την επίλυση προβλημάτων. Μετά την πλεύση στην Ανακόντα, έχω μάθει ότι λειτουργεί πιο συχνά. Ειδικά ο αυτοδιαχειριστής ανταποκρίνεται καλά στα χαστούκια.

Όταν εσύ, όπως ο Γιαν, ζεις στο σκάφος σου, πρέπει να ξέρεις τα πάντα. Και μπορεί. Αν και δεν έχω καμιά αίσθηση σκαφών, δεν χρειάζεται πολλή εφευρετικότητα για να καταλάβω ότι ο Jan είναι ο άνθρωπος που ξέρει τα πάντα για τα σκάφη και σε αυτή τη βάση μπορεί να διορθώσει τα πάντα στο σκάφος. Είναι ναύτης, ναι σίγουρα, αλλά και περιπλανώμενος πολυεργαλείο με αιώνια λαδωμένα δάχτυλα.

Εγγραφή ως επισκέπτης στο Anaconda

Επιβιβάζομαι στο Anaconda, το οποίο βρίσκεται σε άγκυρα μερικές εκατοντάδες μέτρα στον κόλπο, με εγκαθιστά στην καμπίνα μου και χαιρετώ επίσης τον σκύλο Oskar - ή απλώς τον Okker, όπως τον αποκαλούμε. Χρειάζεται λιγότερη ενέργεια για την εκφώνηση και ως επισκέπτης στο Anaconda, θέλουμε να κάνουμε τη ζωή εύκολη για τον εαυτό μας. Η ενεργειακή οικονομία ανεβαίνει πολύ.

Αυτό σημαίνει ότι κάνουμε μια αρετή από το πώς μπορούμε να καταναλώνουμε τη λιγότερη δυνατή ενέργεια σε οποιαδήποτε εργασία.

Ο Σάιμον έχει ήδη πλεύσει στην Ανακόντα για τρεις μήνες, και έτσι θα είναι αυτός που θα πέσει θύμα των χιλιάδων ερωτήσεών μας σε μια ήπια ροή τις πρώτες μέρες. Ευτυχώς, ο Simon είναι καλός καθώς η μέρα είναι μεγάλη και απαντά υπομονετικά και βοηθητικά όταν εξηγεί για δέκατη έβδομη φορά πώς γίνονται τα παγάκια, πού βρίσκονται τα φίλτρα του καφέ, πού ανοίγεις το γκάζι και πώς λειτουργεί ο φούρνος, κάτι που κανένα μάθαμε πραγματικά μετά από ένα μήνα στο πλοίο.

Somethingταν κάτι με πρέσα ασβέστη που πρέπει να τσιμπηθεί ταυτόχρονα καθώς πιέζετε ένα συγκεκριμένο μέρος, κάνετε κάτι που λέει κλικ και στη συνέχεια βάζετε φωτιά στο γκάζι σε ένα μυστικό μέρος μέσα στο φούρνο, ενώ ισορροπείτε το ψητό χοιρινού ή οτιδήποτε άλλο, τώρα είναι, έχετε ρίξει τον εαυτό σας με το μαγείρεμα και φυσικά φροντίστε να μην καείτε. Απλώς αδύνατο.

Είναι μια τέχνη, νομίζω, και κάθε επισκέπτης που εγγράφεται στην Anaconda θα πρέπει να λάβει ένα αρχείο pdf εκ των προτέρων που να ασχολείται με το θέμα "Χρήση του φούρνου στο Anaconda". Ο Σάιμον είναι ένας τέτοιος που έχει μια μολυσματική χαλαρωτική αύρα. Δάσκαλος σε ηρεμία, υπνάκος και παππούς.

Ως εκ τούτου, είναι επίσης αυτός που γνωρίζει τα σχεδόν 20 διαφορετικά σημεία στο σκάφος, όπου μπορείτε να χρησιμοποιήσετε διαφορετικούς σχηματισμούς μαξιλαριού και μαξιλαριών για να κάνετε έναν καλό υπνάκο όταν ξεκουράζεστε. Or όπως ισχυρίζεται ο Σάιμον? νομίζει'.

Ο Σάιμον σκέφτεται πολύ. Στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας. Δηλαδή, όταν δεν πίνει κρύο καφέ, γιατί «είναι ντροπή να πετάς τον καφέ έξω», όπως λέει. Ο Σάιμον έχει μια κουκέτα στο εργαστήριο, αλλά επειδή το εργαστήριο έχει καταλάβει λίγο πολύ την κουκέτα, κοιμάται στο κατάστρωμα στην πολυαγαπημένη αιώρα του, η οποία για κάθε μέρα που περνά χάνει ένα ή δύο κορδόνια. Είναι θέμα χρόνου να καταλήξει ο Σάιμον καμικάζι καλεσμένος.

Τηγανητό χοιρινό και ηλιοβασίλεμα - η γλυκιά ζωή ως επισκέπτης

Το πρώτο βράδυ μετά τον Πουέρτο Γκαλέρα, ο καπετάνιος από το «ντουλάπι» λάμπει. Σύμφωνα με το λεξικό ιστιοπλοΐας, η λέξη «ντουλάπι» χρησιμοποιείται για την κουζίνα όταν είναι μέρος ενός άλλου δωματίου, ενώ το «μαγειρείο» χρησιμοποιείται όταν η κουζίνα είναι κλειστός χώρος. Σημαντικό μόνο για να υλοποιηθούν οι έννοιες…

Πρώτον, οι ηλιοβασίλεμα βρίσκονται στο μενού με τη μορφή Piña Coladas, ενώ απολαμβάνουμε τη θέα του όμορφου ηλιοβασιλέματος πάνω από τον κόλπο. Σύντομα γίνεται σαφές σε εμάς ότι τα ηλιοβασιλέματα είναι ένα σημαντικό μέρος της ζωής εδώ στην Ανακόντα, για την οποία κανείς δεν φαίνεται να έχει αντιρρήσεις. 

Στη συνέχεια, είναι τηγανητή σάλτσα χοιρινού και μαϊντανού, η οποία τελικά παίρνει την τιμή του πιο δανικού γεύματος που έχω φάει τους τελευταίους επτά μήνες. Έχει υπέροχη γεύση και τρώω πολύ περισσότερο από το καλό. F *** έχει καλή γεύση!

Οι επόμενες ημέρες ως επισκέπτης πηγαίνουν με την προετοιμασία της Anaconda για τις επόμενες τρεις εβδομάδες ιστιοπλοΐας, όπου δεν έχουμε την ευκαιρία να αποθηκεύσουμε και να πάρουμε βενζίνη και νερό στο σκάφος. Η παροχή πρέπει να αποδειχθεί μια εμπειρία από μόνη της.

Ο Simon και εγώ πηγαίνουμε στην αγορά για να ψωνίσουμε φρούτα και λαχανικά. Θα υπάρξει κάτι σαν έργο, και αφού μπορούμε απίστευτα να σέρνουμε περισσότερο, κατευθυνόμαστε προς το σούπερ μάρκετ για να συναντήσουμε τους άλλους. Ο Σάιμον εγκατέστησε τους σάκους με φρούτα και λαχανικά έξω ενώ πηγαίνω για κυνήγι για το πλήρωμα.

Στη μέση του σούπερ μάρκετ βλέπω τον Τζέσπερ και τον Μπομπ να στέκονται εντελώς αποπροσανατολισμένοι, κοιτάζοντας μπερδεμένοι τα τρία καροτσάκια που γεμίζει ο Γιαν. Όταν ο Μπομπ έχει πάρει πέντε λίτρα γάλα, ο Γιαν επιστρέφει με 15 επιπλέον.

Όταν ο Τζέσπερ παίρνει δύο πακέτα βούτυρο, ο Γιαν επιστρέφει με έξι επιπλέον. Ένα κουτί ρούμι συμπληρώνεται με πολλά επιπλέον κουτιά και θα πρέπει να είμαστε σε θέση να κάνουμε ηλιοβασιλέματα τώρα για το μεγαλύτερο μέρος του Φιλιππίνες.

Αλλά ο Γιαν το έχει δοκιμάσει χίλιες φορές στο παρελθόν και γνωρίζει αν κάποιος πόσο να ανταλλάξει για έξι άτομα σε τρεις εβδομάδες. Είναι παράφορα πολύ. Τόσο πολύ που ο Τζέσπερ, ο Μπομπ και εγώ δεν συμβάλλουμε σε πολλά άλλα εκτός από το να στέκεστε και να γελάτε για τα απολύτως στριμωγμένα καροτσάκια, τα οποία είναι στοιβαγμένα με τρόπο που θα προκαλούσε σε κάθε κύριο κύριο λόγο ανησυχίας.

Η απόδειξη, την οποία λαμβάνουμε μετά από μισή ώρα στο ταμείο, έχει μήκος ενάμιση μέτρο περίπου και θα έπρεπε να έχει αποθηκευτεί στην αιώνια μνήμη. Αναχώρησε στις δύο τρίκυκλα με τις προβλέψεις προς το φτωχό μικρό μας σκοτεινός, το οποίο δοκιμάζεται πραγματικά. Αλλά το διαχειρίζεται, και το ίδιο κάνει και η παροχή.

Πρώτη νύχτα στο σκάφος

Η πρώτη νύχτα μετά το Πουέρτο Γκαλέρα. Είναι υπέροχο να κοιμάσαι στο πλοίο. Να αποκοιμηθείτε ενώ κουνιέστε ήσυχα για να κοιμηθείτε στον ήχο των συντριβών κυμάτων που προσκρούουν στο κύτος του σκάφους. Τα αστέρια λάμπουν έντονα και το φεγγάρι λάμπει μέσα από την καταπακτή στην πάνω καμπίνα.

Είναι ζεστό, λίγο σφιγμένο και λίγο υγρό, αλλά δεν έχει σημασία, γιατί συνολικά είναι εκπληκτικό. Από την πάνω κλίνη, ο Μπομπ παλεύει λίγο περισσότερο για να πάρει την απαιτούμενη ποσότητα οξυγόνου και περιοδικά ακούγονται ανησυχητικοί ήχοι που λαχανιάζουν από ψηλά.

Ωστόσο, πρέπει επίσης να ειπωθεί ότι ο Bob έχει ένα γενικό πρόβλημα οξυγόνου. Ειδικά κάτω από την επιφάνεια, όπου του αρέσει να αδειάζει μια δεξαμενή σε ένα τέταρτο της ώρας. Η κατάσταση του αέρα και του οξυγόνου έχει επίσης ως αποτέλεσμα να πηδάμε εναλλάξ στο κατάστρωμα για να αερίζουμε.

Σε αντάλλαγμα, δίνει σε μια μοναδική ευκαιρία να καθίσει στο σκοτάδι στη δική του μικρή φούσκα και να μείνει λίγο μόνος στη σιωπή και να κοιτάξει τα αστέρια και να νιώσει απίστευτα προνομιούχος την ημέρα χθες, σήμερα σήμερα, τη στιγμή, σήμερα και αύριο, όπου όλα ξετυλίγονται ξανά. Ω, μου αρέσει αυτή η ιστιοπλοϊκή ζωή και το να είμαι επισκέπτης.

Είναι ωραίο που είμαστε δύο κορίτσια στο πλοίο. Τότε μπορούμε περιστασιακά να κάνουμε μικρές εξορμήσεις, κορίτσι ανόητο, να πιάσουμε καλαμάρια, να αγκαλιάσουμε μικρές χελώνες και να τρελαθούμε με στιγμές selfie όταν το επίπεδο τεστοστερόνης στο πλοίο γίνεται πολύ υψηλό.

Όταν η συν-φιλοξενούμενη μου Σαβάνα τρώει τη Nutella το πρωί, μπαίνει μέσα. Στα οπτικά της Σαβάνας, αυτό σημαίνει ότι σε ένα μέρος δεν πρέπει να υπάρχει ορατό ψωμί όταν απλώνεται η Nutella. Αυτό σημαίνει επίσης ότι το ήμισυ της Nutella καταλήγει είτε στα δάχτυλα είτε στο κεφάλι.

Μόλις αποκτήσω παιδιά, θέλω μια κόρη σαν τη Σαβάνα - τον πιο όμορφο καυλωτή του κόσμου!

Δείτε όλες τις καλύτερες ταξιδιωτικές προσφορές εδώ

Ναυτικό τραγούδι και ρούμι και κόλα

Οι επόμενες εβδομάδες περνούν πλέοντας από τον έναν όμορφο κόλπο στον άλλο, όπου είμαστε αγκυροβολημένοι κάθε βράδυ. Μερικές φορές μπορούμε να κολυμπήσουμε με αναπνευστήρα στην ξηρά, και σε άλλα μέρη είναι μόνο βράχοι που μας περιβάλλουν.

Σε ένα από τα μικρά νησιά δίνει το τοπικό δασοφύλακας μας επέτρεψε να κάνουμε φωτιές στην παραλία - πιθανότατα με την ελπίδα ενός μπουκαλιού ρούμι σε αντάλλαγμα, το οποίο φυσικά παίρνει. Στα πολύ μικρά ερημικά νησιά, υπάρχουν συχνά μερικοί δασοφύλακες που παρακολουθούν το νησί και με ένα μπουκάλι ρούμι να περιμένει.

Σαλπάρουμε μακριά με τη λέμβο με τα πάντα για να χρησιμοποιήσουμε για την εκδήλωση της πυρκαγιάς: potatoesητές πατάτες, ψάρι σε αλουμινόχαρτο, κόκκινο κρασί, ρούμι και κόλα και όχι λιγότερο από τη σάλτσα hollandaise, η οποία βρίσκεται στην κατσαρόλα. Όχι, τίποτα δεν λείπει εδώ.

Με μια ματσέτα, ο Γιαν ετοιμάζει καρύδες και στη συνέχεια τις γεμίζει με όλα τα είδη καλών μικρών και δυνατών πραγμάτων που φέρνουν από το μπαρ. πολύ αυθεντικό και παράξενα ζεστό. Τρώμε το ετοιμαζόμενο γκουρμέ ψάρι και απολαμβάνουμε το κόκκινο κρασί.

Το μικρό ηχείο και το iPad φτιάχνουν τη διάθεση με την Kim Larsen και διάφορα ναυτικά τραγούδια, αλλά καθώς το ρούμι και η κόλα χύνονται, κανείς δεν παρατηρεί ότι η παλίρροια έχει μειωθεί δραματικά. Τα πρώτα 100 μέτρα προς τη βάρκα, τα κοράλλια προεξέχουν προς τα πάνω στο νερό και, ως εκ τούτου, πρέπει να βγούμε μέσα από τις απότομες αυξήσεις, κάτι που είναι πιο εύκολο να ειπωθεί παρά να γίνει.

Τα παπούτσια μας έχουν κολλήσει στα κοράλλια, οι άνθρωποι τριγυρίζουν και δεν μπορούμε να δούμε τίποτα. Όλα γίνονται λίγο χαοτικά και το χιλιόμετρο δεν βοηθά ακριβώς την κατάσταση. Η κατάσταση το επόμενο πρωί για όλους μας είναι διάφορα κοράλλια σχίσματα στα πόδια και τα χέρια. Επιπλέον, ένα ζευγάρι χαμένα παπούτσια και μια χούφτα ακίδες αχινού που έχουν εγκατασταθεί στο χέρι του Σάιμον.

Ο Όκκερ ήταν προφανώς ο μόνος που πέρασε τη νυχτερινή κωπηλασία αρκετά αλώβητος. Η Όχρα μοιάζει λίγο με τον Σάιμον. καλό καθώς η μέρα είναι μεγάλη και ξεκουράζεται απίστευτα πολύ. Ο Όχερ είναι λίγο πιο χαζός και μπορεί να βρεθεί ξαπλωμένος στο νερό επί ώρες και περιμένοντας κάποιον να ανοίξει την καταπακτή για να μπορέσει να ανέβει στη βάρκα.

Ούτε ένας μικρός φλοιός, μπορεί να φανταστεί, δεν θα έλυνε το πρόβλημα του σκύλου. Ομοίως, τρελαίνεται με μανία γύρω από τη βάρκα και κοιτάζει το τίποτα στο ερώτημα αν υπάρχουν δελφίνια; Το πηδάει ΚΑΘΕ φορά και το κάνει όχι λιγότερο διασκεδαστικό.

Η ώχρα πρέπει να έχει την καλύτερη ζωή σκύλων στον κόσμο. Παίρνει το «Laughing Cow Madder» το πρωί, συχνά ένα ψιλοκόπι σίκαλης με ένα υπόλοιπο μπακαλιάρο για μεσημεριανό γεύμα, και το βράδυ πάντα του μένει μια μπριζόλα ή φιλέτο. Όταν τα κορίτσια είναι μόνα του, χαλάει με Oreos και λουκάνικα, αλλά είναι ένα μυστικό ανάμεσα στη Σαβάνα, την Όχερ και εμένα.

Βρείτε πτήσεις προς τις Φιλιππίνες εδώ

Πρωινή βουτιά με χελώνες - η γλυκιά ζωή ως καλεσμένος

Χελώνες, καρχαρίες υφάλων και εξωτικά ψάρια σε κάθε χρώμα που μπορεί κανείς να φανταστεί με περιβάλλει στα κρυστάλλινα νερά. Ο αρχηγός μας Γιαν είναι μπροστά μου, αλλά πρέπει να παλέψω λίγο για να συμβαδίσω με τον ρυθμό. Ο Γιαν έχει 4-5000 βουτιές πίσω του, και είναι ξεκάθαρο ότι το σύνολο havet και κάτω και πάνω είναι η παιδική του χαρά. Είναι 7 το πρωί και πριν από λιγότερο από 15 λεπτά κοιμόμουν στην κουκέτα.

Τώρα βρίσκομαι σε βάθος 28 μέτρων και στη διαδικασία του καλύτερου πρωινού μπάνιου που μπορεί να φανταστεί κανείς στον κόσμο. Αρκετές φορές φτάνουμε πολύ κοντά στις μεγάλες θαλάσσιες χελώνες, οι οποίες με τη μεγάλη ασπίδα τους σας προσκαλούν σε μια βόλτα στο νερό. Μετά από κάποια σκέψη, παίρνω κουράγιο και πιάνω κάθε πλευρά της ασπίδας της χελώνας.

Νιώθω την τεράστια δύναμη που κινείται η χελώνα μέσα στο νερό χρησιμοποιώντας τα γάντια. Η ζωή κάτω από το νερό είναι σαν να μπαίνεις σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο. Όταν μια κατάδυση είναι απλά απολύτως καταπληκτική και όλα παίζουν, μπορεί εύκολα να αισθανθεί μισο-ονειρική και περιπετειώδης. Ένας κόσμος όπου κάποιες αισθήσεις τίθενται εκτός παιχνιδιού ενώ άλλες οξύνονται.

Τα χρώματα είναι πιο καθαρά από πάνω από το νερό. Τα μάτια είναι τρελά προσεκτικά και συνεχώς ψάχνουν. Η αίσθηση βαρύτητας όταν το σώμα μετακινείται αβίαστα σε κάθε είδους θέσεις, που δύσκολα μπορεί να γίνει πάνω από το νερό, είναι φανταστική. Υπάρχει μια παράξενα εθιστική σιωπή εκεί κάτω.

Μόνο ο θόρυβος του ρυθμιστή όταν ο αέρας φυσάει μέσα από το στόμα τραβάει τις σκέψεις πίσω στην πραγματικότητα. Είναι πολύ ειρηνικό και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να αισθάνεται εντελώς διαλογιστικό. Η αίσθηση του να είσαι παρών εμφανίζεται από μόνη της.

Προσφορές ταξιδιού: The Ultimate Beach Vacation In The Philippines

Η πρώτη θαλασσοπάθεια

Η τελευταία διαδρομή ως φιλοξενούμενη με την Anaconda θα είναι επίσης η μεγαλύτερη. Το τέντωμα πρέπει να μας απογειώσει Φιλιππίνες να Hong Kong, όπου θα αποβιβαστούμε, και η Ανακόντα θα έχει εντατική φροντίδα για ένα μήνα, όπου θα τοποθετηθούν τα νέα πανιά, που είναι έτοιμα στο Χονγκ Κονγκ.

Τις ημέρες πριν από την αναχώρηση, η Θάλασσα της Νότιας Κίνας καταστρέφεται από έναν τυφώνα, τον οποίο πρέπει να περιμένουμε υπομονετικά να ξεφύγει, οπότε γλιτώσαμε από τα χειρότερα από τα επακόλουθα. Την πρώτη μέρα στη θάλασσα, είμαι εγώ που έχω τη δουλειά του μαγειρέματος.

Δεδομένου ότι η ναυτία μου συμπεριφέρθηκε εξαιρετικά υποδειγματικά σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, επομένως δεν υπάρχει αμέσως λόγος ανησυχίας. Καθώς το σκοτάδι κατεβαίνει havet, και σέρνομαι στο ντουλάπι για να τελειώσω το δείπνο, αλλά δεν αργεί να με χτυπήσει μια περίεργη αίσθηση.

Τα μεγάλα αλλά απαλά κύματα που χτυπούν από μπροστά προκαλούν την ισορροπία και όλοι οι μύες εργάζονται για να διορθώσουν και να προσαρμόσουν το σώμα στις προκλήσεις ισορροπίας. Από την εμπειρία, μαθαίνετε γρήγορα ότι δεν βάζετε ένα δοχείο ή ένα ποτήρι μακριά όταν το σκάφος γέρνει έτσι.

Παρόλα αυτά, συμβαίνει συνέχεια, και συνήθως έχουμε μερικά μισογεμάτα φλιτζάνια καφέ να πετούν μέσα στο πιλοτήριο, αλλά ποτέ κάτι που αμφισβητεί με οποιονδήποτε τρόπο την εντελώς χαλαρή ατμόσφαιρα που επικρατεί στην Anaconda.

Με το κεφάλι μου χωμένο σε κατσαρόλα και μαντό και ένα νεύρο ισορροπίας που έχει συνεχίσει να πίνει, πρέπει τελικά να πηδήξω από το ντουλάπι για να αποφύγω την προσθήκη ενός εξαιρετικά ακατάλληλου μπαχαρικού στο πιάτο ... Ευτυχώς είμαι περιτριγυρισμένος από καταπληκτικούς συν-καλεσμένους που είναι πάντα έτοιμος να αναλάβει και να βοηθήσει σε κάθε πιθανή περίπτωση. Για παράδειγμα, για να με πάρουν στο καγιάκ όταν βρίσκομαι στη μέση του νερού όρθιος παγιδευμένος σε μια κοραλλιογενή κόλαση στο σκοτάδι, ακίνητος, χωρίς παπούτσια - εξαφανίστηκαν ανάμεσα στα κοράλλια - και λίγο πολύ γεμάτα ... Ευχαριστώ!

Διαβάστε για άλλα όμορφα νησιά στις Φιλιππίνες εδώ

Φύλαξη στη σκοτεινή νύχτα

Οι επόμενες ημέρες εξαφανίζονται γρήγορα στις ήδη υπάρχουσες ρουτίνες που αναπόφευκτα συμβαίνουν στο σκάφος όταν πλέουν αρκετές ημέρες στη σειρά. Έχουμε εναλλασσόμενες βάρδιες δύο ωρών επίσης ως επισκέπτης, πράγμα που σημαίνει ότι μπορείτε στη συνέχεια να χαλαρώσετε για τις επόμενες 8 ώρες πριν πάτε ξανά στο καθήκον. Αχ, ένα πλήρες 8ωρο για ξεκούραση - υπέροχο! Είναι άγριο συναίσθημα να είσαι σε επιφυλακή, ειδικά τη νύχτα.

Όλοι οι επιβαίνοντες κοιμούνται, όλα τα φώτα είναι σβηστά και μόνο ο προβολέας είναι χαμηλός όταν χρειάζεται να ελεγχθεί η πορεία, η πίεση λαδιού ή η θερμοκρασία του κινητήρα. Η Ωχέρα συνήθως λέει ψέματα και βάζει δίπλα της. Κάποια στιγμή ανοίγει μισό μάτι, κάνουμε μια μικρή ζεστή κουβέντα προτού ξαναρρηχτεί.

Γύρω μας, μικρά αλιευτικά σκάφη, μεγάλα βυτιοφόρα, φορτηγά πλοία πλέουν και τα μεγάλα καλαμαράκια φωτίζουν σαν πλωτά τσίρκα για να προσελκύσουν τα καλαμάρια με τα ισχυρά τους σημεία. Συχνά όμως υπάρχει εντελώς μαύρο όταν κοιτάζετε τον ορίζοντα.

Τόσο πραγματικά μαύρο. Ωστόσο, τα αστέρια και το φεγγάρι φωτίζουν τον ουρανό και υπάρχει περισσότερος χρόνος από ποτέ για να σκεφτούμε τα φωτεινά αντικείμενα που είναι τόσο απείρως μακριά. Η αίσθηση ότι είσαι ασήμαντα μικρή σε αυτή τη θάλασσα είναι στην αρχή συντριπτική, αλλά ταυτόχρονα και τολμηρή αίσθηση. Είναι η απόλυτη ελευθερία και ανεξαρτησία.

Ένα σκάφος μπορεί να έρθει παντού - ποτέ ανάλογα με έναν δρόμο, μια πίστα ή άλλες σκέψεις για το πού να πάτε ή τουλάχιστον να πάτε. Αρχίζω σιγά σιγά να καταλαβαίνω τις δυνατότητες που προσφέρει ένα σκάφος στον ταξιδιώτη. Ο όρος "off-the-beaten-track", που χρησιμοποιείται εκτενώς στους οδηγούς του Lonely Planet, έχει μια εντελώς νέα και πολύ πιο αυθεντική διάσταση με το σκάφος ως μέσο μεταφοράς και τις δυνατότητες για περπάτημα-ή μάλλον ιστιοπλοΐα- οι δικοί σας δρόμοι είναι απεριόριστοι.

Στις 4 το πρωί με αντικαθιστά ο Όλε, ο οποίος βρίσκεται στο πλοίο ως καλεσμένος την περασμένη εβδομάδα για να πλεύσει μαζί μας στο Χονγκ Κονγκ. Το μάθημα και ένα φλιτζάνι καφέ παραδίδονται και ανυπομονώ να κοιμηθώ. Ο Σάιμον βρίσκεται στη μία πλευρά του «σκυλόσπιτου», όπως λέγεται η κορυφή του πιλοτηρίου, και σκύβω κάτω από το σεντόνι μου με την κουκούλα να σηκώνεται πάνω από τα αυτιά μου από την άλλη πλευρά.

Η ώχρα ξαπλώνει κάτω από το σεντόνι στο τέλος του ποδιού, και παρόλο που η υγρασία εδώ στη μέση της νύχτας φτάνει στην υψηλότερη και το μαξιλάρι είναι δύσκολο να ξαπλώσει, εξακολουθεί να είναι το καλύτερο κρεβάτι του κόσμου. Όχι μόνο η ώρα της ημέρας συμβάλλει στη διάχυτη χαλάρωση που νιώθω σε κάθε γωνιά του σώματος μου, αλλά ιδιαίτερα στον τέλειο συνδυασμό αισθητηριακών ερεθισμάτων. Ο ήχος των κυμάτων που σκάνε, η μυρωδιά της ξυλουργικής του σκάφους και του νερού, οι κουνιστές κινήσεις του σκάφους και όχι μόνο η θέα των αστεριών που γεμίζουν τον νυχτερινό ουρανό, ανεβαίνει εδώ σε μια υψηλότερη ενότητα. Περιστασιακός… αχχ… ύπνος.

Αυτή η απόλυτη χαλάρωση, την οποία σπάνια έχω βιώσει, με γεμίζει τις δύο τελευταίες ημέρες πριν χτυπήσουμε Hong Kong. Είναι πολύ ωραίο να βρίσκεσαι στο σκάφος, αλλά προφανώς χρειάζεται χρόνος για να μάθεις το σώμα να χαλαρώνει εντελώς, όπως «ακριβώς μέσα στα κόκαλα», η οποία είναι μια έκφραση για την οποία είμαστε πολύ χαρούμενοι στο Anaconda. Maybeσως είναι βλακείες - ίσως κάποιος ξέρει τι εννοώ.

Διαβάστε περισσότερα για τα ταξίδια στις Φιλιππίνες εδώ

Καλό ταξίδι όταν πηγαίνετε στη δική σας περιπέτεια ως επισκέπτης - ή με κάποιον άλλο τρόπο - μέσα Φιλιππίνες!