Μαδαγασκάρη ο εύκολος τρόπος: Συμβουλές για το ταξίδι σας

Μαδαγασκάρη ο εύκολος τρόπος: Συμβουλές για το ταξίδι σας γράφτηκε από Τζέικομπ Γκάουλαντ Jørgensen

Η κρυμμένη γη

Πείτε το όνομα και εμφανίζονται εικόνες αστείων ζώων και αρχαίων δέντρων. Characters χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων, αν έχετε απολαύσει τις υπέροχες ταινίες κινουμένων σχεδίων. Πώς είναι όμως πραγματικά εκεί κάτω στο τέταρτο μεγαλύτερο νησί του κόσμου; Δεν υπάρχουν πάρα πολλοί Δανοί που έχουν πάει εκεί, και παρόλο που ο τουρισμός αυξάνεται, δέχονται μόνο το 1/4 των επισκεπτών σε σύγκριση με τη μικρή Δανία, οπότε δεν είναι τόσο εύκολο να αποκτήσετε μια σαφή εικόνα της ζωής στο νησί.

Η Μαδαγασκάρη είναι μια χώρα στην άκρη του κόσμου, όπου η ζωή - καλώς ή κακώς - παραμένει όπως ήταν πριν από πολλά χρόνια στα περισσότερα άλλα μέρη. Πρωτότυπο και πρωτότυπο.

Είχα ακούσει φήμες για μια υποδομή που ήταν κάπου ανάμεσα σε κακά και ανύπαρκτα, πολιτικά προβλήματα και πολλά άλλα χάλια που ακούει κανείς συχνά για τις αφρικανικές χώρες. Είχα σταματήσει να ταξιδεύω εκεί αρκετές φορές - κυρίως επειδή τα αεροπορικά εισιτήρια με την Air France ήταν πολύ ακριβά και μου φάνηκε πολύ ακατόρθωτο να ρίξω τον εαυτό μου στη χώρα. Τώρα όμως ήταν ώρα να ταξιδέψουμε στη Μαδαγασκάρη.

Έλαβα μια καλή προσφορά και μπορούσα επίσης να δω, μεταξύ άλλων, ότι τα αεροπορικά εισιτήρια είχαν γίνει αρκετά λογικά, γιατί ξαφνικά υπήρχαν περισσότερες εταιρείες που κάλυπταν τη Μαδαγασκάρη, οπότε τώρα δεν κοστίζει περισσότερο το ταξίδι εκεί παρά Thailand. Έτσι έριξα το κρύο του Νοεμβρίου και τα πρώτα Χριστούγεννα και ρίχτηκα σε ένα αεροπλάνο με κατεύθυνση τη Μαδαγασκάρη. Σε ένα ταξίδι πραγματικά δεν ήξερα τι να σκεφτώ. Και ίσως επειδή η πραγματική μου ιδέα για τη χώρα ήταν τόσο ασαφής, το ταξίδι στη Μαδαγασκάρη έγινε επίσης μια πολύ διαφορετική εμπειρία.

Η ασιατική σύνδεση

Η Μαδαγασκάρη είναι μέσα Ινδικός ωκεανός και ανήκει στην Αφρική, αλλά μπορεί να είναι λίγο δύσκολο να το δούμε κατά την απόβαση στην πρωτεύουσα Ανταναναρίβο, που μόλις ονομάζεται Τανά. Γιατί εδώ προέρχονται οι περισσότεροι απόγονοι Ινδονησία, και φαίνεται καθαρά.

Προσγειώθηκα σε ένα ειρηνικό απόγευμα Σαββάτου. 1stταν XNUMXη Δεκεμβρίου και τα καπέλα του Άη Βασίλη και τα χριστουγεννιάτικα είδη πωλήθηκαν στους δρόμους, ενώ οδηγηθήκαμε στο ξενοδοχείο από έναν ολοκαίνουργιο δρόμο και τελικά περιπλανήσαμε στο παλιό κέντρο από το σταθμό και τα κτίρια της αποικίας. Στη ρεσεψιόν στεκόταν μια μικρή κυρία που ήταν απατημένη από τη μύτη των ανθρώπων από τους οποίους θυμάμαι Μπαλί, και μίλησε υπέροχα αγγλικά με μια συστροφή γαλλικών.

Το Tana βρίσκεται στα υψίπεδα της κεντρικής Μαδαγασκάρης, οπότε παρόλο που ήμουν σε ένα τροπικό νησί στις αρχές του καλοκαιριού, είχε μόλις 23 μοίρες και από τη βεράντα του ξενοδοχείου μπορούσα να απολαύσω τη θέα στους λόφους και τον ήχο της μεγάλης πόλης. Άνθρωποι, καμπάνες εκκλησιών, αυτοκίνητα.

Ενώ τρώω, φτάνει το πιο γλυκό μικρό ξάδερφος που μοιάζει με γκέκο, περνώντας, φροντίζοντας τα υπολείμματα. Τώρα ταξιδεύω στη Μαδαγασκάρη, τη χώρα των αστείων ζώων.

Ο οδηγός ανέφερε ότι η Τάνα είναι μία από τις πιο ελκυστικές πόλεις της Αφρικής, αλλά ας πούμε ότι το πρότυπο της πόλης σε αυτές τις άκρες είναι σε μια εντελώς διαφορετική κατηγορία από τα περισσότερα άλλα μέρη του κόσμου. Αλλά ναι, υπάρχει ένα μεγάλο κέντρο με ελαφρώς εγκαταλελειμμένα αποικιακά κτίρια, και μια δημιουργική γειτονιά με εστιατόρια και παλιά αρχοντικά, και στη συνέχεια υπάρχουν πολλά δροσερά και όμορφα μέρη όταν μπαίνετε πίσω από φράχτες και πύλες. Πολλά μπορούν να ειπωθούν για τη γαλλική αποικιακή ιστορία, αλλά κατάφεραν να αφήσουν σαφή και θετικά ίχνη τόσο στην αισθητική όσο και στη γαστρονομική, και δεν είναι τόσο κακό.

Συναντήθηκα τα βράδια με ανθρώπους από όλο τον κόσμο με τους οποίους πήγαινα ταξίδι. Φάγαμε την τοπική αγελάδα, ένα ζέμπου που έχει υπέροχη γεύση αν μαγειρευτεί για 2-3 ώρες. Η κερασφόρος και λαχταριστή αγελάδα είναι σε αυτό το σημείο σύμβολο τόσο της ευημερίας όσο και των παραδόσεων και δύσκολα θα βρείτε ένα εστιατόριο που δεν θα τιμήσει μόνο την αγελάδα φτιάχνοντας ένα ιδιαίτερο πιάτο μαζί της στο κέντρο.

Εθνική διαδρομή 7 στη Μαδαγασκάρη

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο καλύτερος δρόμος της χώρας περνάει από την Τάνα προς την Τολιάρα - που ονομάζεται επίσης Τουλεάρ - στην ακτή στα νοτιοδυτικά, και κατά μήκος του υπάρχουν εμπειρίες στη φύση εν αφθονία. 

Εάν είστε τουρίστας, υπάρχουν μόνο λίγες επιλογές μεταφοράς, για το τοπικό μίνι λεωφορείο, μία brousse ταξί, είναι προφανώς για μικρούς ανθρώπους που δεν έχουν πόδια. Με άλλα λόγια, κόλαση σε τροχούς ... Υπάρχουν επίσης μερικά λεωφορεία μεγάλων αποστάσεων που δεν σταματούν όπου θέλετε.

Μπορείτε λοιπόν να συμμετάσχετε σε μια ομάδα ή ακόμα και να νοικιάσετε αυτοκίνητο. Δεν συνιστάται τώρα να οδηγείτε μόνοι σας, επειδή η ζωή ζει κατά μήκος του δρόμου, έτσι υπάρχουν πάντα παιδιά, κοτόπουλα, ζέμπου ή άλλα μέσα στο δρόμο, οπότε οι ταξιδιώτες συνήθως καταλήγουν να νοικιάζουν αυτοκίνητο με οδηγό ή να παίρνουν μια ομάδα, όπου οδηγείτε με ένα μοντέρνο, μικρό λεωφορείο. Η εσωτερική πτήση λειτουργεί επίσης αρκετά καλά με την εταιρεία που ευτυχώς δεν ονομάζεται πλέον Mad Air, αλλά τώρα ονομάζεται Madagascar Air. Σύμφωνα με πληροφορίες, θα έπρεπε να έχουν μια τάση καθυστέρησης, αλλά δεν το έζησα εγώ τώρα και έχουν ένα καλό δίκτυο διαδρομών στο νησί.

Πριν φύγουμε για τη διαδρομή Nationale 7 στο δρόμο μας, σχεδόν 1000 χιλιόμετρα νότια, επισκεφθήκαμε ένα μικρό ζωολογικό πάρκο όπου τα τοπικά ζώα είχαν διασωθεί από ανθρώπους και ατυχήματα και τώρα ζήσαμε μια ξέγνοιαστη ζωή σε ένα όμορφο φυσικό οικόπεδο προστατευμένο από τον ποταμό . Οι λεμούριοι είναι οι βασιλιάδες της Μαδαγασκάρης, αλλά το πρώτο ζώο για το οποίο έπεσα με τα μούτρα ήταν τώρα ένας χαμαιλέοντας που έτρεχε τα μάτια του άγρια ​​τριγύρω και καθόταν με τη λεπτή ουρά του στημένη σε μια σπείρα.

Και όταν κοιτάξαμε από κοντά, θα μπορούσαμε να δούμε ακόμα περισσότερους χαμαιλέοντες τριγύρω. Ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος, γιατί τώρα κρατήστε εκεί που είναι ένα διασκεδαστικό χτισμένο ζώο.

Οι κάμερες έκαναν κλικ μέχρι που η προσοχή στράφηκε γρήγορα προς τα δέντρα, όπου ένα ζευγάρι ασυνήθιστα χαρούμενων λεμούριων γάτας πήδηξε γύρω. Το ζώο είναι πιθανότατα περισσότερο γνωστό ως δαχτυλίδι -λεμούρι - ή Βασιλιάς Τζούλιεν στα κινούμενα σχέδια της Μαδαγασκάρης - και κάθονταν ένα μέτρο μπροστά μας, ροκανίζοντας και κοιτάζοντάς μας. Και μετά συνέβη? αυτό που έδωσε σαφώς έμπνευση στον χορευτικό και υπερβολικά αναιδή βασιλιά Τζούλιεν: Ένας πήδηξε κάτω και πήδηξε κομψά και δυνατά μπροστά - πλάγια. Γιατί αυτό κάνουν τώρα και φαίνεται πολύ διασκεδαστικό.

Χαιρετήσαμε πολλά είδη χαμαιλέοντων, γκέκο και λεμούριων κατά την έξοδο και έτσι ήμασταν καλά εξοπλισμένοι για να εντοπίσουμε τα άγρια ​​ξαδέλφια τους στο ύπαιθρο.

Ο οδηγός μας μας είπε στη συνέχεια ότι είναι πραγματικά λάθος να λέμε τους λεμούριους μισούς πιθήκους. είναι πιο ακριβές να τις ονομάσουμε προ-μαϊμούδες. Υπήρξαν επίσης λεμούριοι στην Αφρική, αλλά είχαν ξεπεραστεί από τα πρωτεύοντα ενώ επέζησαν στη Μαδαγασκάρη επειδή δεν υπάρχουν μεγάλα αρπακτικά. Και ότι αυτοί οι προ-πίθηκοι γεμίζουν διάφορους ρόλους στο ζωικό τοπίο, που φαίνεται ξεκάθαρα στα ονόματά τους, όπου σχήματα και χρώματα που γνωρίζουμε από πχ. Αλεπούδες, ποντίκια, μάρες και άλλα μικρά ζώα αποτελούν μέρος εντελώς μοναδικών συνδυασμών που βρίσκονται μόνο στους λεμούριους στη Μαδαγασκάρη.

Μαδαγασκάρη - το βασίλειο των ζώων

Λέγεται ότι οι γορίλες σε μέγεθος γορίλας μπορεί να ζούσαν στο νησί, αλλά τώρα έχουν εξαφανιστεί, κάτι που δυστυχώς είναι ένα αρκετά επίκαιρο μέρος της ιστορίας. Οδηγούμε στον ωραίο, πλακόστρωτο δρόμο προς το Εθνικό Πάρκο Ranomafana ανάμεσα σε όμορφες βεράντες με ρύζι που είναι μερικά από τα ωραιότερα τεχνητά τοπία που έχω δει στον κόσμο. Το πρόβλημα είναι ότι υπήρχε δάσος πριν και ότι η άγρια ​​ζωή είναι υπό πίεση. Δάση και θάμνοι καίγονται και γίνονται χωράφια, και ατελείωτες ποσότητες ξύλου χρησιμοποιούνται για να μαγειρευτούν σε παλιομοδίτικες ξύλινες σόμπες.

Η Μαδαγασκάρη εξελίσσεται σε οικολογική καταστροφή, παρόλο που το 80% ζει από τη γη. Η πυκνότητα του πληθυσμού είναι αρκετά χαμηλή στη χώρα, αλλά σε μέρη όπου το έδαφος είναι εύφορο και δεν υπάρχει πολύ φως το βράδυ, παίρνετε τη θερμότητα και την ψυχαγωγία με άλλους τρόπους, οπότε δεν είναι ασυνήθιστο για τις αγροτικές οικογένειες να έχουν πολλά παιδιά . Ακριβώς όπως στην ύπαιθρο στη Δανία μια φορά. Και ωθεί επίσης τις φυσικές περιοχές.

Το επίπεδο εκπαίδευσης είναι χαμηλό και οι μεταβαλλόμενοι πολιτικοί διασφαλίζουν ότι η διαφθορά θα προχωρήσει και ότι τα κεφάλαια από τη χώρα πλούσια σε πόρους δεν θα φτάσουν στον πληθυσμό. Η παραγωγή είναι σε τόσο βασικό στάδιο που δύσκολα μπορεί κανείς να τη φανταστεί. Ορισμένες από τις πρώτες ύλες δεν εξάγονται καν π.χ. Συδαφρικα, αλλά σε άλλες αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες στη συνέχεια το εξάγουν περαιτέρω στο όνομά τους · π.χ. είναι λίγο από το τσάι από Κενύα με καταγωγή από τη Μαδαγασκάρη. Δηλ. βρίσκονται στο τέλος της αλυσίδας αξίας και σήμερα δυστυχώς είναι επίσης μία από τις φτωχότερες χώρες στον κόσμο. Τουλάχιστον μετρημένο σε κορώνες και øre.

Ευτυχώς, υπάρχουν πολλές τοπικές και διεθνείς πρωτοβουλίες που κάνουν τέτοια διαφορά. Ελαφρώς βοηθημένος από μερικούς τυφώνες που πριν από μερικά χρόνια έκαναν ζιγκ -ζαγκ σε όλο το νησί και δημιούργησαν μεγάλες κατολισθήσεις όπου τα δέντρα δεν κρατιόντουσαν πλέον στο έδαφος, καθιστώντας έτσι σαφές σε πολλά μέρη ότι η τρέχουσα πρακτική είναι μη βιώσιμη.

Αντιμετωπίσαμε ιδιωτικά σχολεία, νηπιαγωγεία, οργανισμούς αναφύτευσης, ορφανοτροφεία, γεωργική εκπαίδευση, ΜΚΟ ηλιακής σόμπας και πολλά άλλα που προμηνύουν καλό για το μέλλον της χώρας, ώστε να μην κάνουν όλα τα λάθη που έχουμε κάνει στο παρελθόν. Αρκετοί από τους οργανισμούς έχουν επίσης μικρότερα ξενοδοχεία ως μέρος του εισοδήματός τους, και μείναμε σε αυτά αρκετές φορές και είδαμε στην πράξη μερικές από τις εργασίες που γίνονται. Αρκετά εντυπωσιακό. Και τότε συναντήσαμε έναν περήφανο αγροτικό πληθυσμό που πιθανότατα ήταν φτωχός σε χρήματα, αλλά είχε κέρδη και χαρά και ζούσε μέσα και με τη φύση.

Το μεγάλο τροπικό δάσος της Μαδαγασκάρης

Ξυπνάω νωρίς. Είναι λίγο περισσότερο από τις 5 η ώρα, αλλά έχει ήδη πάρει φως.

Βγαίνω στο αίθριο μπροστά από την καμπίνα και κοιτάζω έξω από το τροπικό δάσος που μοιάζει ακριβώς με αυτό: Μια κορνουλαία φυτών και ζωής σε λοφίσκους με ορμητικούς ποταμούς που ξεπροβάλλουν. Υπερφυσικά όμορφο.

Βγαίνουμε στο εθνικό πάρκο και βρίσκουμε εύκολα διάφορα ωραία ζώα, συμπεριλαμβανομένου του λεμούριου από μπαμπού, που ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά πριν από 30 χρόνια. Κάθονται εκεί ακριβώς μπροστά μας, μασουλούν χαρούμενα πάνω σε ένα γιγάντιο μπαμπού, ενώ περιστασιακά πηδούν για να κοιτάξουν έξω και μετά επιστρέφουν ξανά. Δεν αισθάνονται ότι απειλούνται. Αυτό είναι το σπίτι τους.

Μπορούμε να αισθανθούμε ότι έχουμε μεταβεί σε μια νέα κλιματική ζώνη, επειδή είναι πιο ζεστό και υγρό εδώ, αλλά με ένα μπουκάλι νερό και ένα αεράκι από καιρό σε καιρό, είναι προορισμένο να αντέξει. Το εθνικό πάρκο είναι μέρος μιας μεγαλύτερης τοποθεσίας της UNESCO στην ανατολική Μαδαγασκάρη, καθώς ο αριθμός των μοναδικών ζώων και φυτών εδώ είναι μεγάλος. Και όχι λιγότερο μια όμορφη και προσβάσιμη περιοχή.

Ουάου.

Η Άντζα ήταν στη Μαδαγασκάρη

Στο δρόμο νοτιότερα βρίσκεται ένα μικρό "φυσικό καταφύγιο", που ονομάζεται Anja. Εδώ, οι ντόπιοι αποφάσισαν να προστατεύσουν τους λεμούριους αντί να τσακωθούν μαζί τους στην πλατεία, και στη συνέχεια κάνουν την εμφάνισή τους και λένε για τους κατοίκους με τα δαχτυλίδια.

Ο πρώτος λεμούριος που βλέπουμε στρέφει ενδεικτικά το πίσω «καφέ μάτι» του προς το μέρος μας ενώ η ουρά χτυπάει προς τα κάτω. Αλλά οι επόμενοι είναι πιο περίεργοι, οπότε έχουμε μισή ώρα με τα ωραία ζώα. Υπάρχει ένας νεαρός λεμούριος που πιστεύει ότι υπάρχει πολύ λίγο περπάτημα στο δέντρο, οπότε πηδάει και προσπαθεί να σπρώξει τους λίγο μεγαλύτερους που κάνουν διάλειμμα για μεσημεριανό ενώ ένα μωρό κρυφοκοιτάζει από την πλάτη της μητέρας του. Πλέκουν ουρές έτσι ώστε οι λωρίδες της ζέβρας να αστράφτουν.

Όχι λεμούρι που χορεύει σήμερα, μόνο περίεργα βλέμματα και ηρεμία.

Σαβάνα και γκρεμοί στο alσαλο

Συνεχίζουμε το ταξίδι μας νότια στη Μαδαγασκάρη καθώς το τοπίο αλλάζει. Σχηματισμοί βράχων και μικρά βουνά εμφανίζονται σε επίπεδες πεδιάδες καθώς κατεβαίνουμε από τους λόφους των υψίπεδων. Φτάσαμε στο Εθνικό Πάρκο Isalo και το αποκορύφωμα είναι "The rock window". Μια ελαφρώς τυχαία τρύπα σε μερικά βράχια, αλλά οι πολύχρωμοι βραχώδεις σχηματισμοί με τη σαβάνα στο βάθος είναι απλά εικόνα τέλεια.

Τώρα δεν είναι η ηπειρωτική Αφρική, οπότε δεν υπήρχαν καμηλοπαρδάλεις στη σαβάνα. Εδώ, από την άλλη πλευρά, υπήρχε ένα τοπίο από την εποχή που γεννήθηκε ο κόσμος.

Βγάλαμε 100 φωτογραφίες αλλά τίποτα δεν μπορεί να καταγράψει αυτό το μέρος λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα. Επειδή ήμασταν εκεί στην αρχή της χαμηλής σεζόν, σχεδόν το είχαμε και εμείς.

Την επόμενη μέρα επαναλαμβάνουμε την επιτυχία στην περιοχή και πίνουμε ηλιοβασίλεμα σε έναν γκρεμό στη μέση του άγριου τοπίου. Ο καιρός είναι ξηρός και καθαρός, ελαφρώς συννεφιασμένος και 23 βαθμοί και δεν μπορούμε να κατεβάσουμε τα χέρια μας για το πόσο άγριο είναι ένα μέρος. Βλέπουμε ένα ξενοδοχείο που βρίσκεται στη μέση όλων και όπου όλα τα δωμάτια έχουν θέα στους γκρεμούς. Αγριος.

Επιστρέφουμε στο άνετο ξενοδοχείο μας και πέφτω στην καμπίνα μου ενώ μυρίζω τις μυρωδιές του περίτεχνου λουλουδιού στον οποίο βρίσκεται το ξενοδοχείο. Αναρωτιέμαι αν το Isalo είναι ίσως ένα από τα πιο όμορφα μέρη που έχω δει στον πλανήτη; Τουλάχιστον μπαίνει σε ένα top-5 μαζί με, μεταξύ άλλων, τους Iguazu και Talampaya Αργεντίνη και Ngorongoro στο Τανζανία.

Ταξιδεύοντας στη χώρα μπαομπάμπ της Μαδαγασκάρης

Η Δυτική Μαδαγασκάρη είναι σαν να ταξιδεύεις σε μια εντελώς διαφορετική χώρα. Καθώς κατεβαίνουμε προς την ακτή, γίνεται πιο ζεστό και οι ντόπιοι γίνονται πιο σκουρόχρωμοι. Εδώ ζουν φυλές που κατάγονται αρχικά, μεταξύ άλλων, από τη Μοζαμβίκη, και που είναι κτηνοτρόφοι. Η αποικιακή πόλη Toliara στην ακτή θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται στην άλλη πλευρά του havet. Και ακόμη. Γιατί υπάρχει μια διαφορετική ατμόσφαιρα. Περισσότερα χαμόγελα. Πιο ήρεμος. Περισσότερη οργάνωση. Και, τουλάχιστον σαφώς καλύτερο φαγητό.

Η Μαδαγασκάρη βρίσκεται στη ζώνη μπαχαρικών μαζί με π.χ. Επανένωση og Μαυρίκιος, έτσι καλλιεργούνται εδώ βανίλια, πιπέρι, κανέλα και ένας πλούσιος νόστιμος άγνωστος καρπός, ο οποίος μπορεί να αγοραστεί ως φρεσκοστυμμένος χυμός παντού. Τα βάζουν επίσης σε ρούμι, τα φρούτα, και πωλούνται χωρίς χρήματα ως απεριτίφ.

Φάγαμε μεσημεριανό σε ένα μεγάλο εστιατόριο δίπλα στο νερό και πληρώσαμε 30-40 DKK για φρέσκα καλά καρυκευμένα πιάτα ψαριού που σερβίρονται με χαμόγελο-με τα πόδια μας στην άμμο και λίγο τραγανό ρούμι βανίλιας ή λίτσι. Αχχχ…

Τότε ήμασταν έτοιμοι για ένα από τα σημαντικότερα σημεία: το Baobab. Υπάρχει μια «λεωφόρος Baobab» στη Μαδαγασκάρη, αλλά είναι δύσκολη η πρόσβαση, οπότε οδηγήσαμε σε ένα δάσος στην ακτή, όπου βρίσκονται επίσης, στο παραλιακό θέρετρο Ifaty βόρεια της Toliara.

Υπάρχουν 8 διαφορετικά είδη του δέντρου με τη χοντρή κοιλιά που μοιάζει να έχει αναποδογυρίσει και οι ρίζες να κολλάνε στον αέρα αντί για κλαδιά, και 6 από αυτά βρίσκονται μόνο στη Μαδαγασκάρη. Αναπτύσσονται σε αρκετά ξηρές περιοχές, οπότε περπατήσαμε σε ένα μονοπάτι μέσα από θάμνους και θάμνους με κάκτους, αλόη βέρα και άλλα ανθεκτικά φυτά, και ξαφνικά στάθηκε εκεί: Ο νέος μας φίλος, το μπαομπάμπ.

Είναι το είδος του δέντρου που σου αρέσει να αγκαλιάζεις, έτσι κάναμε. Αν και έπρεπε να είμαστε πέντε άτομα για να φτάσουμε μέχρι το παλαιότερο. ένα δέντρο ηλικίας 1200 ετών που βασιλεύει μεγαλοπρεπώς στη μέση όλων. Ξεκίνησε τη ζωή του στο δέντρο όταν οι Βίκινγκς επιβιβάστηκαν στα μακρινά πλοία! Μπορεί να συγκρατήσει τεράστιες ποσότητες νερού στο ογκώδες έντερό του και επομένως μπορεί να αντιμετωπίσει τις καυτές περιόδους. Ταν ένα ωραίο μικρό δάσος με πολλά διαφορετικά είδη δέντρων και πουλιών και ακόμη και ένα μικρό φίδι. Τα φίδια στο νησί δεν είναι επικίνδυνα για τον άνθρωπο και βγήκε γρήγορα.

Μας έδωσαν μια συμβουλή ότι πρέπει να θυμόμαστε το νερό, επειδή ήμασταν κάτω από την ακτή τον πιο ζεστό μήνα από όλους, και ως εκ τούτου πήρα το μικρό μου θερμόμετρο τσέπης μαζί μου για να συνεχίσω. 35, 36, 37, 38, 39 μοίρες φτάσαμε και ιδρώσαμε σαν καταρράκτες πριν ξαναπιάσουμε το χέρι. Wasταν ακόμα 10 το πρωί. Betterταν καλύτερα έξω από το νερό - είχε ένα αεράκι και η κατά τα άλλα πολύ ζεστή θάλασσα δροσίστηκε λίγο. Αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι εκείνο το βράδυ έχασα ένα κλιματιστικό για πρώτη φορά - ή ότι η καμπίνα που ζούσαμε ήταν ακριβώς δίπλα στο νερό.

Κοιτούσα το νέο μου χειροποίητο αναμνηστικό: Ένα αντίγραφο του μπαομπάμπ αγάπης: Ένα μπαομπάμπ που τυλίγεται γύρω του σαν δύο εραστές στο δάσος. Μόλις το είχα δει στο δάσος και μπορούσαν να αγοραστούν σε πολλά μέρη στη Μαδαγασκάρη, αλλά αυτό ήταν εκεί που ήταν. Στο δάσος baobab στο Itafy.

Rajaonarimampianina - Μαδαγασκάρη

Πήγαμε πίσω στο χρόνο στην Τάνα και έπρεπε να βρούμε το μακρύ παντελόνι και ένα λεπτό πουλόβερ στον δροσερό βραδινό αέρα όταν μείναμε στο "Hotel Le Bois Vert" - Hotel Den Grønne Skov - όπου γρήγορα ξεχάσαμε ότι βρισκόμασταν στη μέση μια μεγάλη πόλη. Μιλήσαμε για το πόσο πιο εύκολο ήταν να ταξιδέψουμε στη Μαδαγασκάρη από όσο νομίζαμε. Πόσα καταπληκτικά και άνετα ξενοδοχεία υπήρχαν που κόστιζαν ένα κλάσμα από αυτό που θα κόστιζαν αλλού. Και πόσο χαμογελαστοί και εξυπηρετικοί άνθρωποι ήταν. Τέτοιο περισσότερο από το συνηθισμένο ειρηνικό και ενδιαφέρον. Ναι, και καλός στις γλώσσες- με έναν συνδυασμό γαλλικών και αγγλικών λέξεων φτάσατε αρκετά μακριά.

Δυστυχώς, η γλώσσα τους είναι παράλογα δύσκολο να θυμηθεί, καθώς πολλά από τα ονόματα είναι εντελώς κυριολεκτικά, και ως εκ τούτου γίνονται laaaange. Ανταναναρίβο σημαίνει "Πόλη των Χιλιάδων", και αρχικά ονομάστηκε κάτι ακόμη μεγαλύτερο, και ο Πρόεδρος έχει την ενδιαφέρουσα τιμή να έχει το μεγαλύτερο επώνυμο μεταξύ των αρχηγών κρατών στον κόσμο. Το όνομά του είναι Hery Rajaonarimampianina…

Το ταξίδι στη Μαδαγασκάρη μπορεί αναμφίβολα να είναι ένας πραγματικά απαιτητικός προορισμός αν επιλέξετε μερικούς μικρότερους προορισμούς μακριά από τους κεντρικούς δρόμους. Αλλά αν θέλετε να ζήσετε τη μοναδική φύση και τον πολιτισμό της Μαδαγασκάρης με τον εύκολο τρόπο, αυτό είναι επίσης δυνατό.

Η κύρια περίοδος είναι από τον Σεπτέμβριο έως τα μέσα Νοεμβρίου και αν μπορείτε να ζήσετε απλώς μέρος της χώρας, το οποίο συνιστάται, μπορείτε επίσης να επιλέξετε για παράδειγμα τον Απρίλιο και τους καλοκαιρινούς μήνες. Απλώς θυμηθείτε ότι εάν το ταξίδι σας πρόκειται να πάτε στη Μαδαγασκάρη τους καλοκαιρινούς μήνες, μπορεί να χιονίσει λίγο τον Ιούλιο στις υψηλότερες περιοχές και η βροχή μπορεί να πέσει τον Ιανουάριο π.χ. Επιλέξτε λοιπόν την ώρα σύμφωνα με την οποία μέρη θα επισκεφθείτε και θα δείτε για να πάτε σε μια από τις πιο πρωτότυπες και βιωματικές κοινότητες που βρέθηκαν στον πλανήτη.

Δείτε πολλά περισσότερα για τα ταξίδια στη Μαδαγασκάρη εδώ

Καλό ταξίδι στη Μαδαγασκάρη.

Τι να δείτε στη Μαδαγασκάρη; Αξιοθέατα και αξιοθέατα

• Ανταναναρίβο - γνωστό και ως Τανά
• Εθνικό Πάρκο Ranomafana
• Φυσικό καταφύγιο Anja
• Το ροκ παράθυρο
• Λεωφόρος Baobab
• Ambohimanga
• Tsingy de Bemaraha

---

Το ξέρατε: Εδώ είναι οι 7 καλύτερες πόλεις για φαγητό στον κόσμο σύμφωνα με τα εκατομμύρια των χρηστών του Tripadvisor

7: Μπαρτσελόνα στην Ισπανία
6: Νέο Δελχί στην Ινδία
Λάβετε τους αριθμούς 1-5 αμέσως με την εγγραφή σας στο ενημερωτικό δελτίο και δείτε το email καλωσορίσματος:

Εγγραφείτε τώρα στο ενημερωτικό δελτίο και λάβετε ένα δωρεάν e-book, ταξιδιωτικές συμβουλές για τους αγαπημένους σας προορισμούς και κερδίστε ταξιδιωτικά βραβεία

Το ενημερωτικό δελτίο αποστέλλεται πολλές φορές το μήνα. Δείτε μας πολιτική δεδομένων εδώ.

Αφήστε αυτό το πεδίο κενό εάν είστε άνθρωπος:

RejsRejsRejs προσκλήθηκε στο ταξίδι από το τουριστικό συμβούλιο της Μαδαγασκάρης και η Le Voyageur Madagascar ήταν υπεύθυνη για το ταξίδι. Όλες οι θέσεις είναι, όπως πάντα, δικές του συντακτικού προσωπικού.