Eswatini - μια βασιλική καρτ ποστάλ Του: Τζέικομπ Γκάουλαντ Jørgensen
Το ταξίδι πηγαίνει στο Eswatini
Η Σουαζιλάνδη είναι κάτι τόσο ωραίο όσο μια παραβλεπόμενη τουριστική χώρα κοντά στο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της Αφρικής στο Γιοχάνεσμπουργκ, και η Νότια Αφρική περιβάλλει επίσης τη χώρα από όλες τις πλευρές, οπότε είναι προφανές ότι συνδυάζονται και τα δύο. Η χώρα άλλαξε επίσημα το όνομά της σε Eswatini, τη γη των Σουαζί. Συνέβη με βασιλικό διάταγμα σε μια από τις τελευταίες απόλυτες μοναρχίες στον κόσμο.
Οι περισσότεροι ταξιδιώτες είναι εδώ μόνο 1-2 ημέρες, επειδή οι περισσότεροι έρχονται με το δικό τους ή νοικιασμένο αυτοκίνητο και περνούν κατευθείαν στο βασίλειο της bette, αλλά υπάρχουν σαφώς περισσότερα για να ζήσουν.
Οι Σουαζί είναι εξαιρετικά ειρηνικοί, εξυπηρετικοί και τακτοποιημένοι και δεν υπάρχει τίποτα κακό με τα αξιοθέατα της εξαιρετικά παραδοσιακής χώρας.
Περάσαμε μερικές πολύ καλές μέρες στο αποθεματικό Mlilwane, όπου κάναμε πεζοπορία χωρίς οδηγό μονοπάτι ιπποπόταμος, και όπου θα μπορούσατε επίσης να κάνετε ποδήλατο και να κάνετε βόλτα στο υπέροχο τοπίο. Έγινε δροσερό το βράδυ (είναι ψηλά), οπότε θυμηθείτε ένα πραγματικό πουλόβερ και καθίστε δίπλα στη φωτιά με τα αγριογούρουνα. Μια τεράστια παραδοσιακή καμπίνα με δικό της μπάνιο κόστιζε 400 κορώνες ανά. νύχτα, και τότε έζησες επίσης στη μέση όλων.
Στη συνέχεια πήγαμε στο Sibebe Rock, το δεύτερο μεγαλύτερο γκρεμό στον κόσμο μετά το Ayers Rock στην Αυστραλία, και αν σας αρέσει η πεζοπορία - και έχετε τον έλεγχο της ισορροπίας σας - είναι ένα λαμπρό και όμορφο ταξίδι. Θα πρέπει να έχετε μαζί σας έναν οδηγό στο ταξίδι στη Σουαζιλάνδη.
Χρησιμοποιήσαμε τα Swazi Trails και ήμασταν εξαιρετικά ικανοποιημένοι. Το Sibebe έχει επίσης δώσει το όνομά του στην τοπική εξαιρετική μπύρα και βρίσκεται λίγο έξω από το κύριο χωριό του Mbabane.
Τελικά πήγαμε στο Εθνικό Πάρκο Hlane - κλείσαμε ένα ταξί για αρκετά χρήματα και 100 χιλιόμετρα κυρίως νεότερου αυτοκινητόδρομου αργότερα ήμασταν σε λιοντάρι και ρινόκερο κοντά στα σύνορα με τη Μοζαμβίκη. Θυμηθείτε να κάνετε κράτηση πριν φτάσετε, γιατί υπάρχουν αρκετές καμπίνες.
Είναι ένα ωραίο πάρκο με πολλούς θάμνους και δέντρα, οπότε έπρεπε να δουλέψεις λίγο για να βρεις και να δεις τα πολλά ζώα. Σε αντάλλαγμα, μπήκαμε βόλτα με ρινόκερους, όπου περπατήσαμε με έναν οδηγό - και μαζί με - τους ρινόκερους. ήταν μια ελαφρώς άγρια εμπειρία.
Όλα ήταν σε αρκετά χαμηλές τιμές, ακόμη και στις χώρες του βασιλιά σαφάρι της Τανζανίας και της Ουγκάντας, δεν έχω δει τόσους ρινόκερους όσο σε αυτό το πιο λιτό εθνικό πάρκο.
Πηγαίναμε με τρένο με λεωφορείο και ταξί στη Μοζαμβίκη από εκεί. Χρειάστηκαν μόνο μερικές ώρες και στη συνέχεια ήμασταν στον Ινδικό Ωκεανό. Ομορφη.
Το Eswatini συνιστάται ιδιαίτερα.
