Το νότιο νησί της Νέας Ζηλανδίας: Από το Christchurch στο Queenstown

Το South Island of New Zealand: From Christchurch to Queenstown έχει γραφτεί af Γιάκομπ Λίνα Τζένσεν

Για πολλά χρόνια ονειρευόμουν να έρθω στο Νότιο Νησί της Νέας Ζηλανδίας. Πολλοί έχουν αναφερθεί στη Νέα Ζηλανδία ως την καλύτερη ταξιδιωτική χώρα στον κόσμο και ο συνδυασμός ευρωπαϊκού πολιτισμού και εξωγήινης φύσης φαινόταν δελεαστικός. Το χειμώνα του 2017-18, ολοκλήρωσα το ταξίδι. Έγινε δυόμισι εβδομάδες στο Βόρειο Νησί και τρεις εβδομάδες στο Νότιο Νησί. Αυτό είναι το πρώτο μέρος της ιστορίας του ταξιδιού στο Νότιο Νησί.

Το ταξίδι πηγαίνει από το Christchurch στο Queenstown. Διαβάστε επίσης για το πρώτο μέρος του ταξιδιού Στην καλύτερη ταξιδιωτική χώρα του κόσμου, τη Νέα Ζηλανδία: το όμορφο Βόρειο Νησί.

Εδώ είναι μια καλή προσφορά πτήσης προς Γουέλινγκτον - κάντε κλικ στο "δείτε την προσφορά" για να λάβετε την τελική τιμή

Κράιστσερτς, η πρωτεύουσα του Νότιου Νησιού

Το Christchurch είναι η πρωτεύουσα του South Island και είναι γνωστό από την ταινία Heavenly Creatures, σε σκηνοθεσία ενός νεαρού Peter Jackson και με την Kate Winslet στο ρόλο μιας από τις δύο μαθήτριες που δολοφονούν τη μητέρα του. Η ταινία βασίζεται σε ένα πραγματικό γεγονός της δεκαετίας του '50. Τόσο το Λύκειο Κοριτσιών του Christchurch όσο και το Πανεπιστήμιο Canterbury, όπου εργάζεται ο πατέρας της καθηγήτριας της Kate Winslet, έχουν μετακομίσει από τότε.

Και άλλα πολλά έχουν αλλάξει στο πρώην βικτοριανό Christchurch. Το κέντρο της πόλης καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς από τον σεισμό το 2011, και υπάρχουν πολλά που δεν έχουν ανοικοδομηθεί και που βρίσκονται ως άδειοι χώροι ή ακόμη είναι ακόμη έτοιμα για κατεδάφιση.

Εδώ είναι μια καλή προσφορά πτήσης προς Όκλαντ βορειότερα - πατήστε "επιλογή" για να λάβετε την τελική τιμή

24 δευτερόλεπτα που άλλαξαν την πόλη

Awταν απαίσιο 24 δευτερόλεπτα τότε το 2011 όταν η πόλη έχασε την ψυχή της. Τα γύρω προάστια είναι αρκετά φυσιολογικά, εκτός από τους οικισμούς κατά μήκος της αμμώδους όχθης των ποταμών που κατέρρευσαν σαν σπίτι από κάρτες.

Αλλά το κλασικό Christchurch έφυγε, η ψυχή της πόλης βυθίζεται στη σκόνη και οι κάτοικοι εξακολουθούν να παλεύουν με τα τραύματα. Ο καθεδρικός ναός αποτελεί ερείπιο ως σύμβολο αυτού που ήταν και της βραδύτητας στον προσδιορισμό του τι θα γίνει με αυτόν. Το καμπαναριό έχει φύγει τελείως και το σηκό είναι ανοιχτό στο πίσω μέρος, σκληρυμένο με σιδερένιες δοκούς. Έχουν προσπαθήσει να κρύψουν την τραγωδία με έργα τέχνης γύρω της.

Ζω με μια ωραία κυρία, την Denise, σε ένα σπίτι που χτίστηκε μετά τον σεισμό, όπου έχω νοικιάσει ένα μικρό ωραίο διαμέρισμα στούντιο. Είναι γλυκιά και θα κάνει τα πάντα για τους καλεσμένους της. Το δείπνο λαμβάνεται σε μια άλλη εξαιρετική ζυθοποιία, Cassels & Sons, όπου παίρνω τέσσερις μπύρες αρκετά εντάξει και η ατμόσφαιρα είναι καλή.

Εδώ είναι ένα υπέροχο ξενοδοχείο στο Christchurch - κάντε κλικ στο "δείτε την προσφορά" για να λάβετε την τελική τιμή

Πρώτη νύχτα σε οδικό ταξίδι

Το επόμενο πρωί μιλάω πολύ με τη Ντενίζ, η οποία μου λέει για τον σεισμό και τον χρόνο μετά. Κατά μήκος των όχθων του ποταμού το έδαφος έχει χαλαρώσει και τα σπίτια έχουν καταρρεύσει κυρίως σε χαλίκι. Εκτός από το κέντρο της πόλης, τα ανατολικά προάστια έχουν πληγεί περισσότερο. Ολόκληρες γειτονιές εξαφανίστηκαν από τους σεισμούς και ακόμα δεν έχουν ανοικοδομηθεί.

Στα μέσα του πρωινού οδηγώ στο Πανεπιστήμιο του Καντέρμπερι, όπου θα συναντήσω τον Ντόναλντ, έναν καλό συνάδελφο, και τον Δανό φοιτητή του Διδάκτορα Τζάκομπ. Θα είναι μια μακρά και ευχάριστη επαγγελματική ομιλία σε ένα νεότερο τσιμεντένιο κτίριο που πήρε το όνομά του από τον Karl Popper. Εδώ κάτω, ο διαφωτισμός εξακολουθεί να χαιρετίζεται.

Στη συνέχεια, κάνω έναν περίπατο στον υπέροχο βοτανικό κήπο της πόλης και ξανασυσκευάζω το αυτοκίνητο πριν οδηγήσω έξω από την πόλη προς τη χερσόνησο των Τραπεζών. Είναι ένας μακρύς περίπατος μέσα από αμμουδιές και έξω στη χερσόνησο, όπου παίρνω το πολύ όμορφο Summit Drive στην άκρη ενός αρχαίου ηφαιστείου με υπέροχη θέα και στις δύο πλευρές του Νότιου Νησιού. Διανυκτερεύω σε ένα ωραίο κάμπινγκ δίπλα στο νερό, δίπλα σε έναν παρθένο κόλπο. Είναι το πρώτο βράδυ στο αυτοκίνητο και κοιμάμαι καλά.

Εδώ είναι μια καλή προσφορά ενοικίασης αυτοκινήτων για το Wellington - κάντε κλικ στο "δείτε την προσφορά" για να λάβετε την τελική τιμή

Στο δρόμο στο νότιο νησί

Στο δρόμο μακριά από εκεί, συνεχίζει κατά μήκος του Summit Drive στην άκρη ενός από τους παλιούς κρατήρες. Το Akaroa κάτω από το νερό αποδεικνύεται μια ζεστή πόλη με ωραία προκυμαία με μικρά χαριτωμένα καταστήματα και εστιατόρια. Στο Akaroa Fish and Chips παίρνω μια ωραία μερίδα πράσινων μυδιών και μετά οδηγώ πιο πίσω προς την ηπειρωτική χώρα.

Είναι πάλι ένας δρόμος με στροφές όπου το Little River είναι η μόνη «πόλη». Στο εσωτερικό, παίρνω μια συντόμευση προς τον αυτοκινητόδρομο 1 και στη συνέχεια κατευθύνομαι νότια και το Τιμάρου, το οποίο έχει ένα ωραίο μικρό κέντρο της γεωργιανής πόλης με προσόψεις.

Δείτε αυτή τη δροσερή ταξιδιωτική προσφορά: Πηγαίνετε στη Νέα Ζηλανδία και ζήστε τη φύση

Επιπλέον, πηγαίνει προς το Oumaru, το οποίο έχει ένα παλιό λιμάνι με βιομηχανικά κτίρια που θα μπορούσαν εξίσου να βρίσκονταν στις αποβάθρες του Λονδίνου την εποχή του Ντίκενς. Εδώ είναι μια χαρά, και κάποιος κάνει μια αρετή εκθέτοντας τις πολλές παλιές μηχανές. Υπάρχουν εξαιρετικά καταστήματα με αντίκες και ένα μεγάλο «εμπορικό κέντρο» με έργα τέχνης και ουίσκι. Πίνω μια «σανίδα γευσιγνωσίας» στο Scott's Brewery και παίρνω μια φανταστική πίτσα με κοτόπουλο, chorizo, μπέικον και μοτσαρέλα.

Η εκπληκτική άγρια ​​ζωή του νότιου νησιού στο Dunedin

Την επόμενη μέρα πηγαίνει προς Dunedin σε έναν καλοκαιρινό παραλιακό δρόμο κοντά στο νερό και με πράσινες πλαγιές που θυμίζουν Vesterhavet.

Πρώτος σταθμός οι περίφημες στρογγυλές πέτρες στην παραλία στο Moriake. Κανείς δεν ξέρει γιατί είναι στρογγυλοί, αλλά στέκονται εκεί σαν κάτι από άλλο πλανήτη. Beenταν εδώ πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε από εμάς. ο χρόνος των λίθων είναι διαφορετικός από αυτόν των ανδρών. Φαίνονται όμως απαλά, ελκυστικά, σου αρέσει να τα αγγίζεις. Ορισμένα έχουν σχήμα ασπίδων χελώνας, άλλα είναι απλά τελείως στρογγυλά.

Στο κοντινό φάρο υπάρχει μια μεγάλη ζωή από φώκιες, γλάρους και επίσης μερικούς πιγκουίνους. Είναι ένα όμορφο μέρος όπου θα μπορούσα να μείνω περισσότερο. Αλλά πηγαίνω πιο κάτω προς το Dunedin.

Η ίδια η πόλη απογοητεύει λίγο. Το διάσημο Emerson's Brewing της πόλης ανήκει στον αδερφό της Ελένης, τον οποίο γνώρισα σε ένα ταξίδι στη νότια Αφρική. Ο Ρίτσαρντ δεν είναι ο ίδιος στο σπίτι, αλλά το ζυθοποιείο του είναι μεγάλο με ένα εξαιρετικό εστιατόριο και εξαιρετική μπύρα. Εδώ ξεκίνησε η επανάσταση της μπύρας της Νέας Ζηλανδίας και από τότε κανείς δεν κοίταξε πίσω.

Εκτός πόλης πηγαίνει στη χερσόνησο του Οτάγκο. Είναι ένας πανέμορφος περίπατος κατά μήκος του νερού με πολλές καλές ευκαιρίες φωτογραφίας του όμορφου κόλπου στο Νότιο Νησί.

Τα μοναδικά θαλασσοπούλια της Νότιας Θάλασσας

Αλλά το μεγάλο αξιοθέατο είναι τα άλμπατρος, τα ισχυρά θαλασσοπούλια που ζουν σε ένα ακρωτήρι στο μακρινό άκρο της χερσονήσου.

Το υδρόβιο άλμπατρος έχει άνοιγμα φτερών έως και 3,3 μέτρα, αλλά εδώ είναι το βασιλικό άλμπατρος που μπορεί «μόνο» να έχει άνοιγμα φτερών 3 μέτρα. Μπορούν να ζήσουν έως και 65 χρόνια και ζυγίζουν 7 κιλά. Έρχονται στην ξηρά μόνο για να ζευγαρώσουν και συνήθως γεννούν μόνο ένα αυγό, επομένως μερικές φορές είναι απαραίτητο να κρατηθεί ο πληθυσμός στη ζωή. Μπορούν να ζήσουν όλη τους τη ζωή havet.

Ο οδηγός Τομ δείχνει πώς μπορούν να πετάξουν μέχρι την Ανταρκτική στο κυνήγι τους για φαγητό. Το αυγό ζυγίζει 450 γραμμάρια και κάθεται καλά στο χέρι. Επωάζουν για 11 εβδομάδες, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο πουλί, και τα αρσενικά και τα θηλυκά εκ περιτροπής επωάζουν και ανακτούν τροφή.

Μετά από αυτές τις ενδιαφέρουσες πληροφορίες, ήρθε η ώρα να τους δείτε από μια κρυψώνα στο έδαφος. Νομίζω ότι έχουμε κάνει πολύ δρόμο τώρα που δώσαμε 50 δολάρια, αλλά είναι ακόμα μια εμπειρία να βλέπεις τα μεγάλα πουλιά στη φωλιά, όταν προηγουμένως τα είχες δει μόνο havet.

Σε αρμονία με τον κόσμο

Μετά βγαίνω μια βόλτα στα βράχια, όπου υπάρχει ζωή θαλασσοπούλια, συμπεριλαμβανομένων των κόκκινων γλάρων, που λέγεται ότι κινδυνεύουν. Δεν μπορείτε να το δείτε αυτό εδώ, όπου καμαρώνουν τους οικείους τους ανάμεσα στα αυτοκίνητα. Είναι όμορφο να βλέπεις τον Stillehavet πλυθώ στα βράχια και νιώθω σε αρμονία με τον κόσμο.

South Island South Coast: Kaka Point, Caitlin's Coast and Nuggets Point

Την επόμενη μέρα πηγαίνει σοβαρά προς τη νότια ακτή. Πρώτος σταθμός το Kaka Point, μια μικρή πόλη surf με 200 ψυχές και όχι πολλά άλλα. Επιπλέον, πηγαίνει προς το σημείο Nuggets κατά μήκος ενός πανέμορφου παραλιακού δρόμου με λουλούδια πεδίου και παραλίας σε κίτρινο χρώμα.

Έξω από τον φάρο υπάρχει μια καλή απόσταση για να περπατήσετε κατά μήκος ενός πανέμορφου δρόμου με στροφές κατά μήκος του νερού. Εδώ είναι θέα απόκρημνα βράχια και βράχια πουλιών, και είναι ζεστό και καλοκαιρινό με όλα τα είδη φυτών που έχουν καταλάβει τις απότομες πλαγιές.

Θαλασσοπούλια φωλιάζουν στα βράχια και οι φώκιες κολυμπούν στο νερό. Μια μητέρα με δύο μικρά ξαπλώνει απολαμβάνοντας τον πρωινό ήλιο στα ρηχά νερά. Οι μύγες βουίζουν και τα πουλιά βουτούν προς το μέρος havet σε αναζήτηση τροφής. Υπάρχουν μικρά ποιητικά σημάδια που περιγράφουν την άγρια ​​ζωή και το τοπίο: η ακτή της Κέιτλιν, ένας τόπος αέρα και ονείρων. Nuggets Point, όπου havet συναντά τον βράχο όπου ο άνεμος συναντά την παλίρροια. Πανεμορφη.

Και μετά υπάρχει ο φάρος, ο οποίος χτίστηκε το 1870 και το αποτέλεσμα αρκετών ναυαγίων σε αυτά τα βραχώδη νερά. Υπάρχει κάτι στους φάρους που πάντα γοητεύει. Από τον Φάρο του Lyngvig έως αυτούς τους φάρους, είναι σύμβολο κατεύθυνσης στη μέση του πουθενά, φωτός στο σκοτάδι. Έχω δει φάρους σε όλο τον κόσμο και θα ήθελα να δω πολλούς ακόμη.

Δείτε τις υπέροχες προσφορές μας για εξοπλισμό πεζοπορίας στο διαδικτυακό μας κατάστημα εδώ

Κλίση Σημείο: Το νοτιότερο σημείο του Νότιου Νησιού

Περαιτέρω κατά μήκος της νότιας ακτής κατευθύνεται προς Waipape και Slope Point, το γεωγραφικά νοτιότερο σημείο της ηπειρωτικής Νέας Ζηλανδίας. Δεν γίνεται τίποτα γι 'αυτό. Ο δρόμος περνά μέσα από χωράφια, αλλά επιτέλους μπορώ να δω ένα μικρό όρθιο τύμπανο και μια κίτρινη πινακίδα που διακηρύσσει το προφανές. Αν και βρισκόμαστε πολύ νότια στη Νέα Ζηλανδία, είμαστε μόνο στα μισά του δρόμου μεταξύ του Ισημερινού και του Νότιου Πόλου. Είναι απίστευτο να σκέφτεσαι.

Το Slope Point είναι το νοτιότερο σημείο της ηπειρωτικής Νέας Ζηλανδίας, γεωγραφικά, αλλά συμβολικά βρίσκεται στο Bluff. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο γίνεται επίσης λόγος για τη Νέα Ζηλανδία - από το Μπλαφ έως το Ρέινγκα (το τελευταίο είναι το βορειότερο σημείο).

Ξεκινώ βλέποντας το Ναυτικό Μουσείο, το οποίο είναι μέτριο και τίποτα το ιδιαίτερο. Παλιά πράγματα και θήκες από πλοία, βλήματα, στολές καπετάνιου και έξω από ένα στρείδι. Το μόνο που είναι λίγο ενδιαφέρον είναι μια μικρή έκθεση για φαλαινοθηρία και στη συνέχεια γεμιστά μοντέλα των τεσσάρων ειδών πιγκουίνων που βρέθηκαν στη Νέα Ζηλανδία.

Βγαίνω ξανά ένα τέταρτο της ώρας αργότερα. Στη συνέχεια περνάει μέσα από την πόλη προς το συμβολικό νοτιότερο σημείο και βλέπω τη διάσημη πινακίδα που σηματοδοτεί την απόσταση από μεγάλο αριθμό θέσεων.

Δείτε τις υπέροχες ταξιδιωτικές προσφορές στην Ωκεανία εδώ

Τελευταία στάση στη νότια ακτή του νότιου νησιού

Πίσω στο Invercargill παίρνω ανεφοδιασμό και στη συνέχεια κατευθύνομαι προς το Riverton όπου τρώω φαγητό με θέα στο μικρό λιμάνι. Κάνω στάσεις στο Gemstone Beach και στο McCrassken Point. Αυτά είναι τα τελευταία μέρη στο νότιο νησί, και τώρα μπορείτε να δείτε τα βουνά να βγαίνουν στο νερό και να εκτείνονται βόρεια όσο το μάτι μπορεί να δει.

Διαβάστε όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για το ταξίδι στη Νέα Ζηλανδία εδώ

Οδηγώ στο Fiordland τώρα. Τα βουνά υψώνονται και είναι μια ωραία βόλτα στον βραδινό ήλιο. Επισκέπτομαι ένα κάμπινγκ με μούχλα με ελβετικά σπίτια και μικρές καμπίνες και με φιλοξενεί μια ομιλητική ηλικιωμένη κυρία με γυαλιά από τη δεκαετία του '50 και μια οδοντοστοιχία που δεν ταιριάζει καθόλου και που εμποδίζει την απαλή ροή του λόγου της για τα πάντα, από τον καιρό έως την αμερικανική πολιτική . Μετακόμισε εδώ πριν από 52 χρόνια από τις ΗΠΑ, τις οποίες μισεί, αλλά πιστεύει επίσης ότι η Νέα Ζηλανδία φεύγει από τον δρόμο της.

Συμφωνούμε στα περισσότερα. Στην κουζίνα μαγειρεύω αληθινό φαγητό και προγραμματίζω τις επόμενες μέρες. Κοιμάμαι περιτριγυρισμένος από δέντρα.

Η ιστορία του Doubtful Sound

Το επόμενο πρωί θα βρέξει, αλλά το Doubtful Sound είναι απαραίτητο εδώ στο Νότιο Νησί. Βγαίνουμε έξω από τη λίμνη Manapouri και υπάρχει μόνο περιστασιακή θέα στα βουνά, αλλά κανείς εξακολουθεί να αισθάνεται ότι είναι μια όμορφη λίμνη.

Μετά από μια ώρα πλεύσης ανάμεσα στις γύρω κορυφές του, φτάνουμε στο West Arm Power Station - έναν γιγαντιαίο υδροηλεκτρικό σταθμό που μπορεί να τροφοδοτήσει ολόκληρο το Νότιο Νησί με την ισχύ του 180 MW, αλλά που λειτουργεί ως επί το πλείστον εργοστάσιο αλουμινίου στο Μπλουφ. Χτίστηκε τη δεκαετία του 1960 και επειδή ήταν δύσκολο να μεταφερθούν τα πράγματα στο δρόμο από το Μπλαφ, αντίθετα εισήλθαν μέσω του Doubtful Sound και έχτισαν το δρόμο από εκεί, πάνω από το πέρασμα Wilmot στο εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας.

Είναι ο πιο ακριβός δρόμος της Νέας Ζηλανδίας με 2 $ ανά εκατοστό, αλλά αξίζει τον κόπο γιατί καθιστά διαθέσιμο το Doubtful Sound σήμερα. 800 άνδρες εργάστηκαν για την κατασκευή του εργοστασίου. Πολλοί έμεναν εδώ και εκεί υπήρχαν ταχυδρομεία, αστυνομία και καταστήματα, ενώ 400 παντρεμένοι άνδρες έπλεαν πέρα ​​δώθε κατά μήκος της λίμνης κάθε μέρα.

Οδηγούμε από εδώ πάνω από το Wilmot Pass. Διασχίζουμε πολλά ποτάμια και το ταξίδι διαρκεί μία ώρα πριν βγούμε στην αρχή του Doubtful Sound. Ονομάστηκε έτσι επειδή ο καπετάνιος Κουκ επέλεξε να μην πλεύσει εδώ επειδή ήταν αμφίβολο αν υπήρχε αρκετός άνεμος για να τον οδηγήσει ξανά έξω. Αργότερα, οι Ισπανοί έπλευσαν και έτσι ήταν οι πρώτοι που ανακάλυψαν το μέρος.

Δείτε αυτή τη δροσερή ταξιδιωτική προσφορά: Πηγαίνετε σε μια κρουαζιέρα στην Ωκεανία

Εδώ, άγριοι βράχοι διαμορφώνονται από παγετώνες και τα δύο τρίτα από αυτά είναι υποβρύχια, οπότε εδώ είναι πραγματικά βαθύ. Λόγω του βάθους και ενός ειδικού μείγματος αλατιού, υπάρχουν πολλά ψάρια και άγρια ​​ζώα εδώ, συνήθως βλέπετε μόνο σε ωκεάνια βάθη.

Επομένως, εδώ είναι και τα δελφίνια, οι πιγκουίνοι, τα κοράλλια και πολλά ψάρια, και στο δρόμο της επιστροφής βλέπουμε μια μεγάλη φάλαινα - πιθανώς μια μπλε φάλαινα - να φυσάει. Η ομίχλη εκτονώνεται λίγο ενδιάμεσα και βλέπουμε ωραίες κορυφές και τουλάχιστον πολλούς καταρράκτες να καταρρέουν με αφορμή την ημέρα.

Milford Sound, το διάσημο φιόρδ στο Νότιο Νησί

Την επόμενη μέρα είναι το πιο διάσημο από τα φιόρδ εδώ στο νότιο νησί, το Milford Sound. Έχω ξαπλώσει τη νύχτα ακούγοντας με αγωνία τη βροχή που τυμπανίζει στην οροφή του αυτοκινήτου. Όταν κοιτάζω έξω στις 8 η ώρα, υπάρχει ένας καθαρός γαλάζιος ουρανός, και καλά στην προβλήτα μπορείτε να δείτε καθαρά την κορυφή Miter στον πρωινό ήλιο. Σχεδιάζει καλά.

Βγαίνουμε έξω και αμέσως έχουμε τον καταρράκτη στα δεξιά μας, γεμάτος καλά μετά τη χθεσινή βροχή, παρόλο που ο καπετάνιος πιστεύει ότι ήταν ωραιότεροι χθες όταν έβρεχε. ΕΙΝΑΙ ένα πανέμορφο φιόρδ, που δημιουργήθηκε από έναν γιγάντιο παγετώνα που την τελευταία εποχή των παγετώνων ανέβηκε στις υψηλότερες κορυφές, δηλ. 1600 μέτρα πάνω από την τρέχουσα στάθμη της θάλασσας.

Η κορυφή Mitre περιβάλλεται από δύο μικρότερες κορυφές και έχει μια όμορφη κοιλάδα σε σχήμα U μεταξύ τους. Ισχυρίζεται ότι αυτό είναι το ψηλότερο βουνό στον κόσμο που πηγαίνει απευθείας στο νερό. Κατά μήκος των βράχων βρίσκονται γούνινες φώκιες και λιάζονται, και βλέπουμε αρκετούς όμορφους καταρράκτες που φωτίζονται με ουράνια τόξα στον πρωινό ήλιο.

Το Dale Point είναι ένα στενό πέρασμα που κάνει το φιόρδ αόρατο από το νερό και ο λόγος που ο Captain Cook το έχασε. Στρίβουμε όταν είμαστε εντελώς έξω στη Θασμανική θάλασσα. Στην επιστροφή βλέπουμε πολλές ακόμα φώκιες γούνας και πλέουμε μέχρι κάτω από έναν καταρράκτη, Stirling Falls, που μας κάνει αρκετά υγρούς.

Αποκτήστε τον έλεγχο της ταξιδιωτικής σας ασφάλισης εδώ

Το εκπληκτικό τοπίο και τα πουλιά του Milford Road

Λοιπόν πίσω στην ακτή περιμένει μια ακόμη πιο ωραία βόλτα, το Milford Road, το οποίο μάλλον φιλοδοξεί την πιο όμορφη βόλτα που έχω οδηγήσει ποτέ, συμπεριλαμβανομένου του διάσημου αυτοκινητόδρομου Million Dollar στο Κολοράντο.

Ξεκινά σχεδόν αμέσως με άγρια ​​θέα και καταρράκτες. Στην άλλη πλευρά της σήραγγας του Ομήρου - από μόνη της ένα κατόρθωμα μηχανικής - υπάρχουν πολλά από τα διάσημα και σπάνια πουλιά της Κέας που συρρέουν στα αυτοκίνητα, προσπαθώντας να δαγκώσουν το σύρμα στα ηλιακά μου κύτταρα.

Παίρνω πολλές όμορφες εικόνες από τα σπάνια πουλιά που είναι επίσης γνωστά ως παπαγάλοι του βουνού λόγω των πράσινων οπίσθιων οπισθίων τους. Συνεχίζει με απότομες πλαγιές του βουνού και καταρράκτες που καταρρέουν σε κυματισμένα ρέματα που διασχίζουν τα λιγοστά επίπεδα λιβάδια.

Καλό ταξίδι στο Νότιο Νησί και τη Νέα Ζηλανδία!

Διαβάστε περισσότερα για τα ταξίδια στη Νέα Ζηλανδία εδώ