Γροιλανδία - οι μεγαλύτερες εμπειρίες μου στη χώρα των ανδρών

Γροιλανδία - οι μεγαλύτερες εμπειρίες μου στη χώρα των ανδρών γράφτηκε από Λένε Κόλχοφ Ράσμουσεν.

Γιατί Γροιλανδία;

Πάντα με γοήτευε το να διαβάζω για τους ιθαγενείς του βορρά. περίπου την εποχή που οι μεγάλοι πολικοί επιστήμονες πήγαν σε μακριές και σκληρές αποστολές με έλκηθρα. Και έχω διασκεδάσει παρέα με όλες τις ιδιότροπες μοίρες στα παραμύθια του Jørn Riel.

Μόλις μου δόθηκε η ευκαιρία, έψαξα για δουλειά Γροιλανδία. Τον Μάρτιο του 1999, έστειλα όλα τα υπάρχοντά μου στο Aasiaat, που βρίσκεται στο νότιο τμήμα του κόλπου Disko σε μια μεγάλη περιοχή αρχιπελάγους 350 χιλιόμετρα βόρεια του Αρκτικού Κύκλου.

Η πόλη έχει περίπου 3200 κατοίκους και βρίσκεται σε ένα νησί 8 x 3 χιλιομέτρων. Έζησα στη Γροιλανδία για τρία χρόνια και δούλεψα στο Boligselskabet INI στο υποκατάστημα στο Aasiaat τα πρώτα δύο χρόνια. Αργότερα μετακόμισα λίγο πιο νότια στο Σισιμιούτ.

Μια διαφορετική δουλειά

Η πρώτη μου μέρα στη δουλειά είναι ακόμα πολύ ξεκάθαρη στη μνήμη μου. Ενώ με ξεναγούσαν στο γραφείο, εμφανίστηκε ένας από τους ζωγράφους της πόλης και το νέο μου αφεντικό Per μας σύστησε ο ένας στον άλλον. Ο ζωγράφος Lars είχε φύγει από τη Δανία ως νεαρός άνδρας, όταν υπήρχαν πολλά χρήματα που έπρεπε να γίνουν για τους τεχνίτες στη Γροιλανδία.

Τώρα ήταν βαλτωμένος εκεί πάνω και ζούσε με ένα κουτί μπύρας και μια μεθυσμένη Γροιλανδίδα, με την οποία μάλωνε καθημερινά. Τα κυματιστά μαλλιά του κουλούριζαν από όλες τις πλευρές, και το ίδιο και το καλαμάκι. Τα ρούχα ήταν κάποτε λευκά και φρεσκοπλυμένα, αλλά το κίτρινο ξεραμένο ραβδί στο παντελόνι του μαρτυρούσε ότι ήταν πολύ καιρό πριν.

«Μπορεί ένα τέτοιο κορίτσι να γίνει σχεδιαστής κτιρίων;» ρώτησε το αφεντικό μου. Εν τω μεταξύ, έβγαλε τους δύο τελευταίους κίτρινους κυνόδοντες που είχε αφήσει στο πάνω στόμα του.

«Ναι, πρέπει επίσης να συμβαδίζουμε με την εποχή», απάντησε ο Περ. «Πρέπει να την καλωσορίσεις».

«Ναι, χαχα», γέλασε.

«Μα δεν είσαι πολύ λεπτή, έτσι;» ρώτησε καθώς μου έστειλε ένα ποταπό βλέμμα.

«Ε, όχι, υποθέτω ότι όχι», απάντησα χωρίς να είμαι απόλυτα πεπεισμένος. Θα χρειαστεί να περάσει λίγος χρόνος πριν με σεβαστούν από το τεχνικό προσωπικό της πόλης και το αντίστροφο.

Εργάζεται ως πνευματικός άνθρωπος

Λίγες ώρες αργότερα, το αφεντικό μου είχε μια συζήτηση με ένα νεαρό ζευγάρι. Πίστευαν ότι το διαμέρισμά τους ήταν στοιχειωμένο και ότι ένα φάντασμα ζούσε μέσα στο διαμέρισμα. Υπάρχει ένας ασυνήθιστα υψηλός αριθμός φαντασμάτων στη Γροιλανδία. Νομίζω ότι οφείλεται στους μακρύς σκοτεινούς χειμώνες και στους απόκοσμους ήχους όταν ο αέρας σκίζει και τινάζει τα ξύλινα σπίτια.

«Μπορείς να έρθεις να ψάξεις τον εαυτό σου. το φάντασμα έχει κάνει μια τεράστια τρύπα στον τοίχο», εξήγησε το ζευγάρι. «Αν δεν μπορούμε να πάρουμε ένα νέο διαμέρισμα, τότε πρέπει να ξεφλουδίσετε τον τοίχο και να τον απομακρύνετε».

Το αποτέλεσμα ήταν ότι έπρεπε να πάρω το ζευγάρι στο σπίτι για να ελέγξω αν ήταν φάντασμα που έκανε τρύπες στους τοίχους. Είχα σχεδόν μόλις προκριθεί ως δομικός μηχανικός, και τώρα είχα μια ανάσα την πρώτη μου μέρα στη δουλειά.

Δυστυχώς, το συμπέρασμά μου δεν άρεσε στους κατοίκους. Δεν βρήκα φαντάσματα και αντίθετα διαπίστωσα ότι οι τρύπες είχαν προκύψει από πίεση από το εξωτερικό και αυτοπροσέχθηκαν.

Έλαβα επίσης άλλες πιο απαιτητικές επαγγελματικές εργασίες που επιβλέπουν την κατασκευή κατοικιών και τις ανακαινίσεις πολυκατοικιών από τη δεκαετία του 1960. Αλλά έπρεπε να παραδεχτώ ότι πολλά ήταν διαφορετικά στη Γροιλανδία και αναπτύχθηκα πολύ προσωπικά και επαγγελματικά κατά τη διάρκεια του χρόνου μου εκεί.

Ένα ταξίδι στο «Εργοστάσιο σοκολάτας»

Τα περισσότερα ενοικιαζόμενα σπίτια είχαν ένα λογικό επίπεδο και εγώ ο ίδιος ζούσα σε ένα μικρό ζεστό ξύλινο σπίτι. Αλλά όταν μου ανατέθηκε το καθήκον να καταγράψω την κατάσταση των δημοτικών κατοικιών στην εργασία, συνάντησα την έννοια των «καταδικαστέων συνθηκών στέγασης».

Πολλά από τα σπίτια δεν είχαν κεντρική θέρμανση, θερμάνθηκαν με μια μικρή σόμπα πλοίου και ήταν πολύ διαρρεύσιμα. Δεν υπήρχε τρεχούμενο νερό, οπότε έπρεπε να βγει από τις βρύσες της πόλης και δεν υπήρχε ούτε αποχέτευση.

Μερικές φορές την εβδομάδα, έκαναν βόλτα στο δήμο με ένα φορτηγό και μάζεψαν σακούλες από τις τουαλέτες. Όλα κατέληξαν σε αυτό που ονομάσαμε «Εργοστάσιο Σοκολάτας».

Μια μέρα είχαν ξεχάσει να κλείσουν την πίσω πόρτα του φορτηγού και τα μισά περιττώματα της πόλης κατέληξαν σε μια μεγάλη λωρίδα στον κεντρικό δρόμο. Έγινε το μεγάλο θέμα συνομιλίας μέχρι που το επόμενο στρώμα χιονιού κάλυψε το χοιροστάσιο και όλα έμοιαζαν πάλι φυσιολογικά.

Η προσπάθειά μου για ένταξη στη Γροιλανδία

Όταν έγινε χειμώνας, απέκτησα έναν κουβά σκύλου και ένα έλκηθρο σκύλου. Ωστόσο, δεν βρήκα εκεί το κρυφό μου ταλέντο. Έτυχε να μην έχω τη δύναμη να φρενάρω το έλκηθρο κρεμώντας στον ανυψωτή στο πίσω μέρος του έλκηθρου. Έχασα την ισορροπία μου και άφησα το δρόμο μου κάτω από έναν απότομο λόφο.

Τα σκυλιά έτρεξαν και βρήκα τα ηλίθια σαρκοφάγα στο σπίτι καλά τυλιγμένα σε έλκηθρα και δεσμά. Είχαν δαγκώσει ο ένας τον άλλον στο αίμα, οπότε έπρεπε να πιάσω τον κτηνίατρο και να ξαναπιάσω ένα από τα σκυλιά. Μπορεί να ήμουν απελπιστική qallunaat – Γροιλανδικά για τους Δανούς.

Παρ 'όλα αυτά, σκέφτηκα ότι ήταν υπέροχο να βγω στον πάγο της θάλασσας με τα σκυλιά και να απολαύσω το εκπληκτικά όμορφο τοπίο και την ηρεμία. Παρείχε στιγμές όπου η ζωή δεν αισθάνθηκε ποτέ πιο παρούσα.

Βόρεια του Αρκτικού Κύκλου, ο ήλιος δεν ανατέλλει πάνω από τον ορίζοντα κατά τη χειμερινή περίοδο. Αλλά από την άλλη πλευρά, υπάρχει μια περίοδος το καλοκαίρι όπου ο ήλιος λάμπει 24 ώρες το XNUMXωρο.

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο χρόνος του σκότους σημαίνει ότι είναι απόλυτα σκοτεινός, αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Αν και ο ήλιος δεν έρχεται πάνω από τον ορίζοντα, σούρουπο στη μέση της ημέρας και το φεγγάρι φωτίζεται. Θα μπορούσε ακόμη να περάσει πολύς καιρός και σχεδόν μπήκα στο κρησφύγετο στον πιο σκοτεινό χρόνο.

Σε ένα ταξίδι στο Konebåden

Το σύντομο Αρκτικό καλοκαίρι, το φως και ο μεσημεριανός ήλιος επρόκειτο να απολαύσουν στο έπακρο. Για να ξεφύγω λίγο, αγόρασα ένα μηχανοκίνητο σκάφος και το ονόμασα Wife Boat - εμπνευσμένο από τους αρχαίους Εσκιμώους. Δεν είχα τη μεγάλη εμπειρία ιστιοπλοΐας, οπότε πήρα ένα μάθημα πλοήγησης και ένα πιστοποιητικό ραδιοφώνου και στη συνέχεια ήμουν έτοιμος.

Παρά την πορεία και το πιστοποιητικό, ακόμα έζησα να χάνομαι στην ομίχλη και βγήκα σε υψηλές διογκώσεις και άγριο καιρό. Έζησα επίσης να επιστρέψω στο σκάφος μετά από μια μικρή πεζοπορία στο βουνό. Ωστόσο, το βρήκα στα μισά της ξηράς λόγω της παλίρροιας.

Όταν ξεκίνησα για πρώτη φορά μόνος μου για ένα ταξίδι ιστιοπλοΐας στη Γροιλανδία στη γειτονική πόλη Kangaatsiaq, είχα σχεδιάσει λογικά τη διαδρομή στο χάρτη και την είχα πλαστικοποιήσει σε ένα φύλλο Α4.

Ενώ μελετούσα τον χάρτη από κοντά, υπήρξε μια ξαφνική ριπή ανέμου και το γράφημα είχε εξαφανιστεί. Συνέχισα τη διαδρομή καθώς την θυμήθηκα από το χάρτη και δοκίμασα τις δυνάμεις μου στη γνώση της χώρας. Όσο μπορούσα να βρω τον δρόμο της επιστροφής, μάλλον θα έπρεπε να φύγει, σκέφτηκα. Όταν πήρα το ψηλό κεραία της πόλης με τα κιάλια μπροστά, πήρα ξανά το κουράγιο μου και ξεκίνησα με όλη μου την ταχύτητα.

Σύντομα, μια λέμβος με έναν αλιευτή ήρθε προς το μέρος μου και κούνησε τα χέρια του. Δεν ήταν μια θερμή υποδοχή, αλλά μάλλον μια αυστηρή προειδοποίηση. Βρέθηκα στη μέση μιας ρηχής περιοχής και σε όλη τη διαδρομή γύρω από τη βάρκα, οι γκρεμοί κολλήθηκαν ακριβώς κάτω από την επιφάνεια του νερού.

Ο τοπικός κρατούμενος με οδήγησε έξω από την περιοχή χωρίς ούτε μια μικρή γρατζουνιά στο σκάφος. Στη συνέχεια μου έδωσε ένα αξέχαστο σκατά στο Γροιλανδικό, το οποίο ευτυχώς δεν κατάλαβα πολλά.

Στο μεγάλο νησί, Ντίσκο

Σε σχέση με τη δουλειά μου, επισκέφτηκα κυρίως τις κοντινότερες πόλεις στο νότιο τμήμα του κόλπου Disko στη Γροιλανδία. Το Qeqertarsuaq ήταν ένα από τα μέρη που επισκέφτηκα πιο συχνά. Είναι η μοναδική πόλη στο νησί Disko, έκτασης 8.500 km², το οποίο απέχει περίπου 100 χιλιόμετρα από την ηπειρωτική χώρα.

Μεγάλα τμήματα του νησιού αποτελούνται από ψηλά απόκρημνα βασάλτη που δημιουργήθηκαν από ηφαιστειακή δραστηριότητα πριν από 25-65 εκατομμύρια χρόνια. Με καθαρό καιρό, το νησί φαίνεται από όλες τις πόλεις του κόλπου Disko. Το Qeqertarsuaq βρίσκεται σε όμορφη τοποθεσία μέχρι τον κόλπο, και πίσω από αυτό τα βουνά του βασάλτη υψώνονται σε μια μαγευτική εμφάνιση.

Όταν περπατάτε στην πόλη, αισθάνεστε γρήγορα την ατμόσφαιρα της ζωής των κρατουμένων. Η πόλη είναι τόσο ακατάστατη και αυθεντική όσο μπορεί να είναι μια πόλη της Γροιλανδίας. Μεταξύ σκύλων και έλκηθρων υπάρχουν ράφια ξήρανσης για ψάρι και κρέας, τεντωμένα δέρματα φώκιας, δίχτυα, σημαδούρες και καγιάκ.

Σε μια από τις επισκέψεις μου, μια φάλαινα είχε κολλήσει στον κόλπο, και αφού κανείς δεν την είχε πιάσει, ήταν δημόσια περιουσία. Τα νέα έγιναν σαν μια φωτιά στέπας στην πόλη και οι άνθρωποι έφυγαν με ένα μαχαίρι κρεοπωλείου στο ένα χέρι και μια μπανιέρα στο άλλο. Η χαρά ήταν μεγάλη για την προοπτική ενός ελεύθερου κομματιού φούσκας.

Το δροσερό inuit

1-2 φορές το χρόνο έπρεπε να βγαίνουμε σε όλα τα χωριά και να φροντίζουμε τους λίγους ενοίκους στα σπίτια εκεί έξω. Ταυτόχρονα, έπρεπε να καθοδηγήσω τους κατασκευαστές και να τους βοηθήσω να κατανοήσουν τα σχέδια για τις κατασκευές του σπιτιού τους. Οι αυτοκατασκευαστές είναι τοπικοί κυνηγοί που θα μπορούσαν να υποβάλουν αίτηση για ένα νέο σπίτι που χτίζεται σε ένα έτοιμο σετ συναρμολόγησης κτιρίων, το οποίο έπρεπε να ανεγείρουν οι ίδιοι.

Από το Qeqertarsuaq βγήκαμε στο χωριό Kangerluk και το χειμώνα βγήκαμε εκεί έξω με ένα χιονοκίνητο. Ταν μια απίστευτα κρύα βόλτα. Τα φρύδια, οι βλεφαρίδες και ακόμη και οι μικρές τρίχες στα ρουθούνια πάγωσαν στον πάγο, αλλά ήταν ένα ταξίδι που πάντα ανυπομονούσα γιατί όλο το ταξίδι περνά μέσα από ένα απίστευτα όμορφο τοπίο.

Το Kangerluk είναι ένας από τους μικρότερους οικισμούς στη Γροιλανδία. Εκεί ζουν περίπου 50 άτομα και βρίσκεται περίπου 40 χιλιόμετρα από το Qeqertarsuaq. Είναι μια μίνι κοινότητα παγιδευτών και ο οικισμός έχει μόνο ένα μικρό μαγαζί όπου μπορείτε να αγοράσετε τα πιο απαραίτητα καθημερινά είδη, αν κατά τα άλλα είστε τυχεροί που δεν είναι sold out. Επιπλέον, υπάρχει εκκλησία, κοινοτικό κέντρο, σχολείο και γραφείο του χωριού στο ίδιο κτίριο.

Είχαμε ώρα επίσκεψης στο γραφείο του χωριού όταν ένας από τους ενοικιαστές, ο Αύγουστος, ήρθε. Ο Αύγουστος μου είπε ότι κάτι δεν πάει καλά με τα παράθυρά του, οπότε τον πήγα σπίτι να τα κοιτάξει. Σύντομα εντόπισα λίγο πλαστικό να κρέμεται και να φτερουγίζει εκεί που έπρεπε να έχει καθίσει το ποτήρι.

«Τι έγινε εδώ, Αύγουστο;» Ρώτησα.

«Πριν από λίγους μήνες, μέθυσα λίγο και θύμωσα για όλο αυτό», απάντησε και προφανώς έπρεπε να βγει από τα παράθυρα. Υπήρχαν παγάκια κρεμασμένα από τους τοίχους μέσα στο σπίτι, αλλά υπήρχαν πολλά άδεια μπουκάλια σναπ στο τραπέζι της κουζίνας, οπότε ίσως ήταν ανθεκτικός στον παγετό.

Πίσω στο Qeqertarsuaq, μίλησα με τον τοπικό μάστορα και τον προσέλαβα να βάλει νέο ποτήρι στα παράθυρα του σπιτιού του Αυγούστου.

«Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για το πάγωμα του Αυγούστου. Έχει συνηθίσει λίγο από όλα», εξήγησε ο μάστορας. «Περπατάει όλη τη διαδρομή όταν πηγαίνει στο Qeqertarsuaq και όταν πρέπει να περάσει το ποτάμι, βγάζει τα ρούχα του και τα φοράει πάνω από το κεφάλι του για να μην βραχούν».

Γροιλανδία: Ένας διαφορετικός τρόπος ζωής

Δεν ήταν μόνο οι πρόγονοι των Γροιλανδών που ήταν ψύχραιμοι όταν έπρεπε να κυκλοφορήσουν στη φύση. Δεν είναι ένας λαός γνωστός για τη συμβολή του σε μεγάλες τεχνολογικές εφευρέσεις ή για τη δυνατότητα να διαχειριστεί την κοινή οικονομία του και να λύσει πολλά κοινωνικά προβλήματα. Τούτου λεχθέντος όμως, είναι ένα εξαιρετικά θαυμαστό επίτευγμα ότι οι φυσιοδίφες της Γροιλανδίας κατάφεραν να επιβιώσουν για χίλια χρόνια στη σκληρή αρκτική φύση.

Η επιρροή μας εκεί πάνω είναι ξεκάθαρη στο καλό και το κακό. Είναι μια μικρή κοινότητα που μπορεί μερικές φορές να είναι πολύ προβληματική, αλλά και εκπληκτικά ρεαλιστική.

Κάποιοι παίρνουν νησιωτικά κάρβουνα εκεί ψηλά, και μερικές φορές οι νέοι αφίξεις θέλουν να γυρίσουν και να πάρουν ξανά την επόμενη πτήση πίσω. Για άλλους –συμπεριλαμβανομένου και εμένα– η φύση και ο πολιτισμός τρυπήθηκαν τόσο βαθιά στην ψυχή που δεν μπορείτε ποτέ να αφήσετε εντελώς τη Γροιλανδία.

Το αν ενσωματώθηκα, δεν ξέρω. Γνώρισα όμως πολλούς υπέροχους ανθρώπους, Δανούς και Γροιλανδούς, που μου άρεσαν πολύ.

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που έφυγα Kalaallit Nunaat, που μεταφράζεται στα δανικά σημαίνει «ανθρώπινη γη» και ήρθε η ώρα για επανένωση. Έχω αγοράσει λοιπόν ένα εισιτήριο και θα πάω εκεί διακοπές αυτό το καλοκαίρι. Και πραγματικά το περιμένω με ανυπομονησία!

Θεός ταξίδι στη Γροιλανδία.

Τι πρέπει να ζήσετε στη Γροιλανδία;

• Nuuk
• Nordlys
• Ελκηθρο με σκύλους
• Disco Bay
• Το φιόρδ πάγου στο Ilulissat

---

Το ξέρατε: Εδώ είναι οι 7 πόλεις στην Ευρώπη με τις περισσότερες ώρες ηλιοφάνειας

7: Νίκαια στη Γαλλία – 342 ώρες/μήνα
6: Βαλένθια στην Ισπανία – 343 ώρες/μήνα
Λάβετε τους αριθμούς 1-5 αμέσως με την εγγραφή σας στο ενημερωτικό δελτίο και δείτε το email καλωσορίσματος:

Εγγραφείτε τώρα στο ενημερωτικό δελτίο και λάβετε ένα δωρεάν e-book, ταξιδιωτικές συμβουλές για τους αγαπημένους σας προορισμούς και κερδίστε ταξιδιωτικά βραβεία

Το ενημερωτικό δελτίο αποστέλλεται πολλές φορές το μήνα. Δείτε μας πολιτική δεδομένων εδώ.

Αφήστε αυτό το πεδίο κενό εάν είστε άνθρωπος: