Αλβανία και Μαυροβούνιο: Μια άγρια ​​εμπειρία

Αλβανία και Μαυροβούνιο: Μια άγρια ​​εμπειρία γράφτηκε από Τζέικομπ Γκάουλαντ Jørgensen.

Οι χαμηλότερες τιμές της Ευρώπης στην Αλβανία

Αισθάνεται ότι το παλιό ταξί της Mercedes έχει φτερά, επειδή πετάμε μακριά και η σκόνη ανεβαίνει γύρω μας. Ωστόσο, το ταχύμετρο δείχνει μόνο 80 χλμ / ώρα, οπότε ίσως είναι μόνο ο λακκοειδής δρόμος που γίνεται χειρότερος και χειρότερος εδώ, στο δρόμο από την υπέροχη βόρεια Αλβανική πόλη Σκόδρα προς την πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου, Ποντγκόριτσα, ακριβώς απέναντι από τα σύνορα.

Σκέφτομαι την εποχή που γελούσα, τραγουδούσα, φάω και ζούσα την Αλβανία μαζί με 25-30 άλλα μέλη του De Berejstes Klub, και όταν το Μαυροβούνιο είχε μόλις γίνει η νεότερη χώρα της Ευρώπης.

Τα Τίρανα στην Αλβανία ήταν μια ταξιδιωτική αποκάλυψη.

Η πόλη, που έμοιαζε σχεδόν με βομβαρδισμένο τόπο σε ένα σταλινικό λούνα παρκ, βρίσκει τον εαυτό της και έχει γίνει πολύχρωμη, ανοιχτή και ζωντανή. Πλατιά πεζοδρόμια, πλατάνια και καφετέρια με θέα στο βουνό. Ωραίοι ηλικιωμένοι με καπέλα υπό γωνία, όμορφες νεαρές γυναίκες και γυναίκες χωρίς δόντια.

Σε συνδυασμό με τις χαμηλότερες τιμές της Ευρώπης για νόστιμο φαγητό και κρύα μπύρα, δεν ήταν δύσκολο να διατηρηθεί η διάθεση στην επίσημα φτωχότερη και μη θρησκευτική χώρα της Ευρώπης. Το 70% δηλώνει ότι δεν είναι θρησκευόμενοι, «έτσι κάτι καλό βγήκε από τον κομμουνισμό», όπως είπε χαμογελώντας ο πατέρας του ξενώνα, καθώς έψηνε μπριζόλες στη σχάρα και έπινε μπύρα στην πίσω αυλή του Tirana Backpacker Hostel.

Η μεγάλη ύφεση

Τώρα πήγαινα βόρεια επειδή είχα πάρει μια φθηνότερη αναχώρηση μέσω Μαυροβούνιο, και τότε κι εγώ θα μπορούσα να πάρω μια φωτογραφία πολιτισμού πριν επιστρέψω στο σπίτι. Είχα σκεφτεί. Παραδόξως, δεν υπήρχαν λεωφορεία που να κινούνται σε αυτή τη διαδρομή, απλώς παντού αλλού. Γιατί κανείς δεν πηγαίνει στην πρωτεύουσα αυτής της χώρας;

Υπήρχε ένας ξενώνας στην πρωτεύουσα Ποντγκόριτσα και εκεί είχα κλείσει το μοναδικό τους δωμάτιο για 20 δολάρια. Η πόλη έμοιαζε αμέσως με προάστιο μιας πόλης που δεν ήταν εκεί και το κτίριο όπου βρισκόταν ο Steves Hostel είναι ένα από τα πιο αξιόλογα για κατεδάφιση που έχω δει εδώ και πολύ καιρό. Το μουχλιασμένο, ραγισμένο σκυρόδεμα και μια μυρωδιά από κάτι απροσδιόριστο χημικό.

«Αναρωτιέμαι πώς μυρίζει πραγματικά ο αμίαντος», σκέφτηκα, καθώς μπήκα από την παλιά πόρτα και μου είπαν ότι δεν είχαν κρατήσει τίποτα τότε, επειδή δεν είχαν έλεγχο στις κρατήσεις. Σουκ. Διπλός αναστεναγμός, για αυτήν την πόλη ήταν διαβόητη για τις υψηλές τιμές των δωματίων.

Ωστόσο, με βοήθησαν στο τουριστικό γραφείο, το οποίο βρήκαμε από κοινού μετά από μισή ώρα. Σε μια κρίση τεράστιας κόπωσης και αδυναμίας, έτρεξα την κάρτα VISA σε υπερβολική ποσότητα. «Υπάρχει ένα συνέδριο του ΟΗΕ στην πόλη, οπότε δεν υπάρχουν τόσα πολλά δωμάτια», όπως είπε η γλυκιά κυρία.

Η πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου ήταν μεγάλη ξενάγηση. Το κέντρο της πόλης έμοιαζε με τη Σοβιετική Ένωση μια κακή μέρα το '82 με πολλά ονόματα οδών γραμμένα με ρωσικά γράμματα ... Συμπεριλαμβανομένων, φυσικά, της "Οδού Οκτωβριανής Επανάστασης" και του "Στενού της Μόσχας".

Τα σπίτια κρέμονταν με γκρι λέιζερ και παντού υπήρχαν γκράφιτι, σκουπίδια και τρύπες. Οι γωνίες του στόματος ήταν κρεμασμένες στους περισσότερους ανθρώπους που εξυπηρετούσαν άλλους, για παράδειγμα, η κυρία πρωινού στο ξενοδοχείο ήταν ξιδωτή.

Τα κομψά φορέματα των Αλβανών γυναικών αντικαθίστανται πολύ συχνά με κοστούμια Bilka, τα οποία, ως κερασάκι στην τούρτα, θα μπορούσαν να έχουν αυξηθεί τόσο πολύ στον καβάλο, ώστε μια έγκυος γυναίκα να μπορεί να δει το έμβρυο να χαμογελά ένας. Λογικά κακό θέαμα.

Λοιπόν, αποφάσισα να πάρω το καλύτερο από αυτό και πήγα ένα ταξίδι στην πόλη, όπου το θέμα της φωτογραφίας μου ήταν "Downturn" και τότε η πόλη έγινε ξαφνικά ένας παράδεισος. Λίγο Μαυροβούνιο, αλλά ακόμα διασκεδαστικό.

Ευτυχώς από τότε έχουν γίνει πολλά καλά στην πόλη, αλλά τότε δεν άξιζε και πολλά.

Η όμορφη ακτή του Μαυροβουνίου

Την επόμενη μέρα πήρα το λεωφορείο με πλήρη ηλιοφάνεια προς την όμορφη, όμορφη ακτή, η οποία με τα απαλά βουνά και τις αιχμηρές κοιλάδες δίνει συνειρμούς στη Νορβηγία. Εδώ το Μαυροβούνιο ήταν στα καλύτερά του.

Τα βουνά, που όντως φαινόταν σκοτεινά από μακριά, έδωσαν στη χώρα το όνομα και την ταυτότητά της – τη χώρα των μαύρων βουνών. Παλιές οχυρώσεις βρίσκονταν στις κορυφές των βράχων και έδειχναν το δρόμο προς το έντονο φως havet και τις πολλές ωραίες παραθαλάσσιες πόλεις.

Στη μέση όλων ήταν η πόλη Κότορ της UNESCO, της οποίας το κέντρο της παλιάς πόλης έχει ανακαινιστεί πλήρως. Η πύλη στο τείχος του κάστρου οδηγούσε σε ένα μικρό μαργαριτάρι μιας πόλης, όπου τα λεία λιθόστρωτα και τα στραβά δρομάκια έδιναν την εντύπωση του Χάρι Πότερ σε ένα ταξίδι στο Middelhavet.

Η εκκλησία διακήρυξε ότι είχε 1200 χρόνια από τη φετινή της χρονιά, και πάνω από αυτήν υπήρχαν αρχαία ερείπια κάστρου με θέα το βαθύτερο φιόρδ στη νότια Ευρώπη. Υπήρχε, φυσικά, μια φασαρία, ακόμη και εδώ τον Σεπτέμβριο, γιατί το Μαυροβούνιο προσελκύει πολλούς τουρίστες στις ακτές του. Εδώ ήταν πολλοί Μαυροβούνιοι από ευτυχισμένους ανθρώπους στις διακοπές.

Ο τοίχος του κάστρου του Κότορ με θέα στο φιόρδ είναι εντυπωσιακός. Στο Κότορ, είδα επίσης για πρώτη φορά τη σημαία της χώρας περήφανα πάνω από ένα κτίριο. Περίμενα μια σαφέστερη επισήμανση της σχετικά νεοεμφανιζόμενης ανεξαρτησίας, αλλά ίσως ο εθνικισμός στην περιοχή, τελικά, να έχει πάρει κάποια μαθήματα στην πορεία του μετά τις θηριωδίες των Βαλκανικών πολέμων.

Το μεσημεριανό γεύμα λήφθηκε σε ένα εξαιρετικό ιταλικό εστιατόριο στην πλατεία, και το φως και οι εντυπώσεις κάθισαν τόσο βαθιά μέσα μου που ακόμη και η Ποντγκόριτσα στάθηκε σε ένα ελαφρώς πιο ανοιχτό γκρι φως όταν επέστρεψα στην πόλη.

Στο δρόμο για το σπίτι με το αεροπλάνο με θέα σε ερημικές ορεινές περιοχές, η Montenegro Airlines διαφήμισε ότι μόλις είχε ανοίξει ένα καλοκαιρινό δρομολόγιο προς την Κοπεγχάγη από το Tivat, το οποίο βρίσκεται στην ακτή. Είναι πιθανώς πολύ σοφή κίνηση να χρησιμοποιήσετε αυτό το αεροδρόμιο αντί της πρωτεύουσας, εάν θέλετε οι άνθρωποι να επιστρέψουν στη μικρή χώρα με τη μεγάλη θέα.

Καλό ταξίδι στην Αλβανία και το Μαυροβούνιο Βαλκανίων!