Αμπχαζία στη Γεωργία: Σαν να μπαίνεις σε ένα βιβλίο ιστορίας

Αμπχαζία στη Γεωργία: Σαν να μπαίνεις σε ένα βιβλίο ιστορίας γράφτηκε από Λένε Κόλχοφ Ράσμουσεν.

Θυμηθείτε τη σφραγίδα στο διαβατήριο πριν περάσετε τα σύνορα με την Αμπχαζία

Η επίσκεψη στην Αμπχαζία ήταν μια μάλλον αυθόρμητη ιδέα που προέκυψε κατά τη διάρκεια του μεγάλου ταξιδιού μου κατά μήκος του Δρόμου του Μεταξιού. Και η επίσκεψη σε αυτή την παράξενη μικρή αποσχιστική κατάσταση έγινε μια πολύ περίεργη εμπειρία. Πηγαίνετε σε ένα μέρος όπου το μεγαλείο του παρελθόντος έχει καταρρεύσει και το μέλλον δεν έχει φτάσει ακόμα.

Ταξίδεψα από τα βουνά του Καυκάσου στο Svaneti στην πόλη Zukdidi κοντά στην Αμπχαζία και από εκεί πήρα ένα ταξί στα λεγόμενα σύνορα. Από τη γεωργιανή πλευρά υπήρχε μόνο ένα στρατιωτικό φυλάκιο, καθώς δεν υπάρχει επίσημη συνοριακή διέλευση ως τέτοιο από τη Γεωργία.

Μερικά μεγάλα ελαστικά φορτηγών έκλεισαν το δρόμο για την κυκλοφορία των αυτοκινήτων. Από την άλλη πλευρά, υπήρχαν μερικές άμαξες που μετέφεραν επιβάτες με τις μεγάλες αποσκευές τους, τις τσάντες μεταφοράς και τα μεγάλα κιβώτια αγαθών που αγοράστηκαν στη Γεωργία.

Ο δρόμος περνούσε πάνω από μια γέφυρα δίπλα σε ένα ποτάμι που σήμανε τα ίδια τα σύνορα. Στην άλλη πλευρά της γέφυρας, υπήρχε ένας ελεγκτής διαβατηρίων που κοίταζε το διαβατήριό μου και την άδεια εισόδου που είχα λάβει μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από το Υπουργείο Εξωτερικών της Αμπχαζίας.

Η προϋπόθεση για τη λήψη άδειας εισόδου στην Αμπχαζία ήταν ότι έπρεπε να εμφανιστώ στο γραφείο μετανάστευσης στην πρωτεύουσα Σουχούμι μέσα σε δύο ημέρες και να πάρω τη βίζα μου. Ρθε σε ένα ξεχωριστό κομμάτι χαρτί. Αυτή η θεώρηση έπρεπε να παραδοθεί στον ελεγκτή διαβατηρίων κατά την αναχώρηση.

Δεν έλαβα σφραγίδες στο διαβατήριό μου και έτσι δεν είχα κανένα πρόβλημα κατά την έξοδό μου από τη Γεωργία. Διότι αντιμετωπίζετε προβλήματα μόνο εάν ταξιδέψετε στην Αμπχαζία από τη Ρωσία και συνεχίσετε για τη Γεωργία. Αν το κάνετε, μπαίνετε στην παγίδα.

Στο συνοριακό πέρασμα μεταξύ Ρωσία και η Αμπχαζία δεν παίρνει γεωγραφική σφραγίδα εισόδου στο διαβατήριο, και έτσι έχει παραμείνει παράνομα.

Χάλασε σωρό με πιάτα

Πίσω στη σοβιετική εποχή, η Αμπχαζία ήταν μια αγαπημένη τουριστική περιοχή για την πολιτική ελίτ της Σοβιετικής Ένωσης. Οι ηγεμόνες είχαν μεγάλες, όμορφες εξοχικές κατοικίες κατά μήκος της ακτής της Μαύρης Θάλασσας, αλλά λόγω του εμφυλίου πολέμου έχουν εγκαταλειφθεί.

Στο πρώην μοντέρνο τμήμα της πρωτεύουσας Σουχούμι, η ανοικοδόμηση είχε αρχίσει σταδιακά με ρωσικά κεφάλαια. Μερικά από τα παλιά ρωσικά αρχοντικά κάτω από τον παραλιακό δρόμο ήταν ακόμα άθικτα.

Το μεγαλύτερο μέρος της πόλης γύρω από το μικρό κέντρο γύρω από τον παραλιακό πεζόδρομο έμοιαζε με ένα εγκαταλελειμμένο πεδίο μάχης. Πέρασα από το πρώην κυβερνητικό κτήριο της Γεωργίας, το οποίο ήταν ένα μεγάλο βομβαρδισμένο και μερικώς καμένο κτίριο.

Το κτίριο στεκόταν ως μνημείο της νίκης επί της Γεωργίας, αλλά τώρα ήταν και απόκοσμο και εγκαταλελειμμένο. Η πρόσοψη ήταν γεμάτη τρύπες από σφαίρες και μεγάλες αφίσες με μηνύματα νίκης κρέμονταν ακόμα.

Παρόμοιες αφίσες αναρτήθηκαν σε όλη την πόλη για να κρατήσουν ζωντανά τα εθνικιστικά και πατριωτικά αισθήματα του πληθυσμού.

Με την ανακάλυψη στο κυβερνητικό κτίριο

Οι σκάλες μέσα στο κτίριο ήταν ακόμα εκεί και το ανέβηκα προσεκτικά. Ταν μια σπειροειδής σκάλα, όχι σχεδόν άθικτη, και τα υπολείμματα του κιγκλιδώματος της σκάλας εξέδιδαν.

Από τους επάνω ορόφους μπορούσα να κοιτάξω μέχρι το κτίριο καθώς οι διαχωρισμοί του δαπέδου είχαν εξαφανιστεί εν μέρει. Μόνο η πρόσοψη και οι φέροντες στύλοι από σκυρόδεμα και δοκοί συγκρατούσαν το κτίριο μαζί και το εμπόδιζαν να καταρρεύσει.

Υπήρχε παλιά τσιμεντένια και σκουριασμένη ενίσχυση παντού. Το κτίριο ήταν κατάφυτο από ψηλά γαϊδουράγκαθα και τσουκνίδες. Μέσα στο κέντρο του κτιρίου, υπήρχαν ακόμη και δέντρα και θάμνοι που φυτρώνουν κατά μήκος των τσιμεντένιων κολώνων.

Τα σκουπίδια πετάχτηκαν σε μεγάλους σωρούς και υπήρχαν τρύπες πλήρωσης και γκράφιτι στους τοίχους. Ο χώρος ήταν γεμάτος μίσος και απογοήτευση. Τώρα όμως η φύση έχει αναλάβει την εξουσία, όπου κάποτε κάθονταν οι Γεωργιανοί και κυβερνούσαν την περιοχή.

Μεγάλο μέρος της πόλης ήταν έρημο με πολλά άδεια και φαντάσματα σπίτια, όλα βομβαρδισμένα και κατάφυτα. Surταν ένα σουρεαλιστικό θέαμα να βλέπεις τα πολλά εντελώς καμένα και άδεια διαμερίσματα δίπλα -δίπλα με διαμερίσματα με λουλούδια στο μπαλκόνι, δορυφορικά πιάτα και νέα πλαστικά παράθυρα.

Κάποτε, οι Γεωργιανοί και οι Αμπχάζιοι ήταν συνηθισμένοι γείτονες. Maybeσως έπιναν τσάι μαζί και τα παιδιά τους έπαιζαν μεταξύ τους στην πίσω αυλή. Τώρα ήταν θανάσιμοι εχθροί και οι Γεωργιανοί έπρεπε να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Αναρωτήθηκα αν αυτοί που έριξαν τους γείτονές τους έξω από τη χώρα ζουν πιο ευτυχισμένοι σε ένα εγκαταλελειμμένο πεδίο μάχης από ό, τι πριν;

Τόσο όταν κοίταξα τα κτίρια όσο και την ενδυμασία των ανθρώπων, ήταν σαν να είχα κάνει ξαφνικά πίσω 30 χρόνια πίσω. Το γεωργιανό Λάρι είχε αντικατασταθεί από ρωσικά ρούβλια και υπήρχε μια πολύ ιδιαίτερη διάθεση ότι η Αμπχαζία εξακολουθούσε να ζει στην ίδια τσέπη του χρόνου όπως όταν υπήρχε η παλιά Σοβιετική Ένωση.

Wasταν πολύ περίεργο για μένα να περπατήσω σε μια πόλη που θύμιζε τόσο σοβιετική επαρχιακή πόλη αρκετά χρόνια μετά την πτώση του τείχους και την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ.

Επιστημονικά πειράματα στην Αμπχαζία

Στην κορυφή ενός λόφου πίσω από τον βοτανικό κήπο του Σουχούμι βρισκόταν ένα παράλογο λείψανο του oldυχρού Πολέμου. Ένα κέντρο δοκιμών με πειράματα σε ζώα, το οποίο ήταν μέρος του διαστημικού αγώνα κατά τη διάρκεια του oldυχρού Πολέμου. Όταν η Σοβιετική Ένωση έστειλε τον σκύλο Laika στο διάστημα, δοκίμασαν επίσης άλλα ζώα για να διαπιστώσουν εάν θα μπορούσαν να σταλούν στο διάστημα. Συμπεριλαμβανομένων διαφόρων ειδών πιθήκων. Αλλά έγιναν και άλλα πειράματα με τους πιθήκους.

Τρελοί επιστήμονες προσπάθησαν να γονιμοποιήσουν γορίλες με ανθρώπινο σπέρμα σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν τον τέλειο και πιο διαρκή στρατιώτη. Ένα πλάσμα που ήταν έξυπνο σαν άνθρωπος και ισχυρό σαν γορίλας!

Πριν φτάσω στην κορυφή του λόφου, μπορούσα από μακριά να μυρίσω τη δυσοσμία των περιττωμάτων από τους πιθήκους. Υπήρχαν πολλά διαφορετικά είδη πιθήκων σε παλιά σκουριασμένα και φθαρμένα κλουβιά.

Wasταν λίγο ανατριχιαστικό να περπατάς ανάμεσα στα κλουβιά και να κοιτάς τα ζώα και να σκέφτεσαι όλα τα ανατριχιαστικά πράγματα στα οποία έχουν υποβληθεί από τρελούς επιστήμονες με λευκά παλτά και με το κεφάλι τους γεμάτο τρελές ιδέες. Έτρεξε κρύο στη σπονδυλική μου στήλη.

Εκτός από το γεγονός ότι οι πίθηκοι μπορούσαν να φροντίσουν λίγο καλύτερα, δεν μπορούσα να δω κανένα σαφές σημάδι απόπειρας ζευγαρώματος με ανθρώπους.

Δεν υπάρχουν δυσπλασίες μετά από άλλα περίεργα πειράματα σε ζώα. Αλλά κάτι πιο παράλογο και ανατριχιαστικό, πρέπει να το ψάξεις για πολύ καιρό.

Διαφορετικά γενέθλια στην Αμπχαζία

Είχε γίνει 1η Νοεμβρίου. Όταν γιορτάζετε τα γενέθλιά σας σε ένα τόσο παράξενο μέρος στον κόσμο, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ακούσει, δεν πρέπει να περιμένετε ούτε ένα μεγάλο ramashang ή ομιλητή πάρτι.

Γιόρτασα το ασήμαντο γεγονός σε αυτό που κάποτε ήταν το καλύτερο και πιο κομψό εστιατόριο της πόλης. Το εστιατόριο ήταν κάτω στην προβλήτα με θέα το ηλιοβασίλεμα πάνω από το Sortehavet.

Ήταν ένα εξαιρετικά σεμνό κειμήλιο από την εποχή που η πόλη ήταν εξωφρενική.

Ο χώρος ανέδιδε μια περίεργη αίσθηση μεγαλείου μπαίνοντας στο άδειο εστιατόριο που προοριζόταν για την ισχυρή ελίτ. Υπήρχαν σερβιτόροι με στολή, λευκά τραπεζομάντιλα στα τραπέζια, φίνα πορσελάνη και κρυστάλλινα ποτήρια. Ταυτόχρονα, όλα ήταν ξεθωριασμένα, φθαρμένα και φθαρμένα.

Μικρά και μεγάλα ψάρια

Αφού πανηγύρισα σιωπηλά, έκανα μια βόλτα κατά μήκος της προβλήτας, όπου κάτοικοι της περιοχής κάθονταν με τα καλάμια ψαρέματος στο νερό και με ένα μικρό δράμα στην εσωτερική τσέπη. Η διάθεση ήταν υψηλή, αλλά ο κάδος για το ψάρι ήταν άδειος.

"Κοίτα εκεί!" είπε ένας από τους άντρες, δείχνοντας τον σύντροφό του που είχε μόλις πάρει ένα μικρό ψαράκι στο γάντζο.

«Ο σύντροφός μου πιάνει μικρά ψάρια αλλά μεγάλες κυρίες», είπε γελώντας δυνατά. «Αλλά έχει πολλά προβλήματα γιατί η γυναίκα του ανακάλυψε ότι έχει ερωμένη. Δεν είναι τόσο εύκολο με αυτές τις μεγάλες κυρίες »γέλασε και πείραξε τη σύντροφό του.

«Όχι, σίγουρα όχι», απάντησα. «Σως πρέπει να του προτείνετε να δοκιμάσει μεγάλα ψάρια και μικρές κυρίες».

"Ναί!" απάντησε, ξεσπούοντας σε δυνατά γέλια.

Άφησα τους χαρούμενους κυρίους και κατευθύνθηκα πίσω προς το ξενοδοχείο μου. Στο δρόμο πέρασα την κεντρική πλατεία, όπου μια ομάδα ανδρών καθόταν γύρω από μερικά τραπέζια. Η κιτρινωπή λάμψη από τους φανοστάτες έλαμψε στα πιόνια του σκακιού και οι άντρες κάθισαν βαθιά συγκεντρωμένοι. Έτσι η ζωή συνεχίζεται ήσυχα σε μια μικρή ξεχασμένη απόσχιση κοντά στο Sortehavet, σκέφτηκα και γύρισα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μου.

Σχετικά με την Αμπχαζία

Και από τις δύο πλευρές, ένοπλες ομάδες προετοιμάστηκαν για μάχη και το 1992 ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος στην περιοχή. Οι Αμπχάζιοι, όπως και οι Νότιοι Οσετοί, έλαβαν υποστήριξη από τους Ρώσους στον αγώνα τους για ανεξαρτησία από τη Γεωργία. Η σύγκρουση έληξε με τον στρατό της Γεωργίας να πρέπει να αποσυρθεί και η Αμπχαζία κήρυξε ανεξαρτησία.

Ένα μεγάλο μέρος των Γεωργιανών διέφυγε πάνω από τα βουνά στο Σβανέτι και σε άλλα μέρη της Γεωργίας. Η πτήση ήταν εξαιρετικά σκληρή και πολλοί χάθηκαν. Μόνο λίγοι έχουν αρχίσει να επιστρέφουν σπίτι τους σε ό, τι έχει απομείνει από τις βομβαρδισμένες περιουσίες τους.

Η Αμπχαζία είναι διεθνώς αναγνωρισμένη ως τμήμα της Γεωργίας, αλλά έχει δηλώσει ότι είναι ανεξάρτητο κράτος που αναγνωρίζεται από πολύ λίγες μόνο χώρες εκτός από τη Ρωσία. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ορισμένοι Αμπχάζιοι αυτονομιστές πολέμησαν για να απομακρυνθούν από τη Γεωργία.

Παρόλο που οι Αμπχάζιοι αποτελούσαν μόνο το 17 τοις εκατό του πληθυσμού, ήταν αυτοί που αποτελούσαν την πολιτική και οικονομική ελίτ της περιοχής. Ενώ οι εθνοτικοί Γεωργιανοί ήθελαν στενότερους δεσμούς με το νέο κράτος της Γεωργίας όταν ιδρύθηκε το 1991, οι Αμπχαζείς ήθελαν να καλλιεργήσουν σχέσεις με τη Ρωσία.

Καλό ταξίδι στην άγνωστη Αμπχαζία.